کتاب کافورپوش نشر چشمه

چی بنویسم ؟ اصلا چی باید بگم ؟ نوشته های این کتاب خود زندگیه ، دردناک ، زجرآور و سوزان ، کاش می تونستم نویسنده رو ببینم و بغلش کنم و بگم : چطوری اینقدر نویسنده ای ، انگار نویسندگی توی تک تک سلولهای بدنت جا داره ، چطوری اینقدر خوب میتونی تحلیل کنی ، ندیده ها رو ببینی و از زوایای دیگه در مورد چیزی بنویسی ، بعد ۴۳ سال سن اولین بار بود که وقتی به اخرهای کتاب رسیدم به پهنای صورتم اشک ریختم ، هق هق کردم و انگار بند بند وجودم داشت از هم جدا میشد ، شاید تک گویی های مانی ، توضیحات زیاد یه جایی برامون خسته کننده باشه ، اما این از ضعف نویسنده نیست ، این مشکل از ماها هست که طاقت شنیدن نداریم ، طاقت صبوری کردن توی این دنیای پر از عجله و شتاب رو ، بخونیدش ، و به خودتون ، همسرتون ، زندگیتون دوباره فکر کنید ، خدا کنه هیچکس به درد مانی دچار نشه ، اونم وقتی که همه ی دنیا مثل اوار رو سرش خراب میشه . از اسم کتاب هم که نگم ، افرین به انتخاب چنین اسمی ، کافورپوش یعنی سفید پوش ، کافور خودش یه گیاه سفید رنگه ، از طرفی کم کننده قوای جنسی اقایان هم هست ، سفید پوش هم همون کفن پوشی و نشان از پاکی داره ، بعد از خوندن کتاب مفهوم اسمش رو بهتر درک می کنید .

خوب بود وپر ازدرد،کمی حوصله کنی تا آخرش بخوانی ،قشنگ است.چون از ذهن انسانی تراوش می کند که در خیال است ،در کلمات وخیالات زندگی می کند،فکر می کنم اسم کتاب را می گذاشت آبجی!بهتر بود .

خیلی بد