کتاب ‫ایران و آمریکا جان قزوینیان نشر نیماژ

پیشینه‌ی روابط مؤثر ایران و ایالات متحد آمریکا آن‌قدرها هم طولانی نیست و به همین ۱۰۰ تا ۱۲۰ سال اخیر برمی‌گردد که به طرز کاملاً معنادار و غیرتصادفی مقارن با خروج آمریکا از لاک انزوای قاره‌ای خود و ورود به عرصه‌ی جهانی از جنگ جهانی اول ۱۹۱۴-۱۹۱۸ میلادی است. باز هم به همین روال غیرتصادفی تمام این دوره کمابیش یک سده‌ای را می‌توان به دو دوران کاملاً مجزا از هم تقسیم کرد: پیش و پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲. مانند رفتار بورژوازی نوپای اروپا در قرن‌های شانزدهم تا هجدهم میلادی که به سرف‌های در حال تبدیل شدن به کارگر در مبارزه با فئودالیسمِ سخت‌جان اروپا در این دوره یاری می‌کرد تا بعداً خود به بهره‌کشی انحصاری از آن‌ها در شهرها بپردازد، ایالات متحده نیز تا پایان جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ سیما و رفتار یک ابرقدرت آزادی‌خواه و ضد استعماری به‌ویژه در قبال قدرت‌های اروپایی از‌جمله بریتانیا و فرانسه را به نمایش می‌گذاشت. مطابق یا به‌مثابه‌ی واکنش به همین سیما و رفتار، تلقی ملی و دولتی از آمریکا در کشورهایی مانند ایران، که از دخالت‌ها و دسیسه‌های قدرت‌های اروپایی مانند روسیه و بریتانیا به جان آمده و در‌عین‌حال نوری هم از جبین نیروی سومی مانند فرانسه ساطع نمی‌دیدند، مثبت بود.... -از متن کتاب-