کتاب صوتی عطر تو به کدام شهر می رسد؟ رامین علوی توسعه محتوای لحن دیگر

بخشی از کتاب: سرگرم بودیم به خودمان درد می‌کشیدیم از چیزی... در تلاش بدون رهایی رها کردن! قسمت اعظم زندگی ما به وابستگی می‌گذرد. وابستگی به امور روزمره و حرف‌های معمول... برای آرام شدن به هم پناه می‌بریم. لیوان قهوه، دارو و هر چیز که خرسندمان کند. پناه می‌بریم به دردهایی که زنده نگه می‌دارد تا ناآرام باشیم. زندگی می‌کنیم و آرامشمان را نمی‌یابیم؛ عاشق می‌شویم؛ می‌خوریم؛ می‌نوشیم؛ استشمام می‌کنیم؛مصرف می‌کنیم؛ مصرف می‌شویم. و دوباره از نو... و دوباره از نو... و نمی‌فهمیم وابسته‌ایم؛ به خود زندگی؛ به خودمان؛ به روزهای روزمره و خودمان را آرام می‌کنیم که: من گرسنه‌ام؛ من تنهایم؛ من نیاز دارم. و کماکان نیازهایمان را پاسخ می‌دهیم و نمی‌شناسیم‌شان؛ به آنها نگاه نمی‌کنیم؛ صادق نیستیم و یاد نمی‌گیریم؛ نمی‌خواهیم یاد بگیریم! که این تعاریف از کجا می‌آیند و چرا اینقدر روزمره‌اند؟ چرا اینقدر غریزی‌اند. پس ساده‌ترین جواب این خواهد بود: همه همین گونه زندگی می‌کنند. اینها از اول همین گونه بوده‌اند و ربطی به آرامش ندارند. پس ادامه می‌یابد و ما عادت می‌کنیم؛ به همین که هست. به خودمان...