معرفی، خرید و دانلود کتاب شیر کردستان

این روزها که بی شما می گذرد، به راستی نفس گیر و سخت است و سخت تر از آن وقتی است که دست به قلم بریم و داد سخن سر دهیم از مقام کسی که دار فانی را وداع کرد. حق سخن را ادا کردن سخت است در حق شاهدی که به مقام شهادت رسیده، او که جان پاک خود، وجود سراپا آمال و آرزوی خود، جوانی خود را در طبق اخلاص نهاده و آگاهانه سینه ی مالامال از عشق خود را در مقابل گلوله ی آتشین دشمن سپر می کند برای حفظ حرمت انسان و چشم می بندد و دیگر بار که می گشاید، فرشته آسا، سبک بال و رها خود را در اوج ملکوت می بیند. شهید محمود اورنگی عصر، او که نام پرطمطراق «شیر کردستان» را بر پیشانی ماندگاران به یادگار می گذارد. کسی که با دیدن صراط نور، دست از زندگی و بازیچه های آن می شوید و قدم در راه عاشقی می نهد تا دیگر بار به یادمان آورد که «دیر یا زود باید گذاشت و گذشت». نام محمود زیبنده ی اوست، پسندیده در جمیع خصال. او که در بحبوحه ی نوجوانی قدم در خاک مقدس جبهه می نهد و اما «جبهه»؛ بال خاطره همیشه گشوده است به یاد جبهه که همه خاک است و انسان خاک! جبهه لباسش خاکی است رها از رنگ و ریای دنیا. همه یک رنگ اند، درست به رنگ آبی آسمان و چه بغض ها و هزاران حنجره در دل که شب به یاد مظلومیت انسان نسیان زده و فریب خورده می شکند. جبهه بازار دل فروشان است و همه برای معامله آمده اند و بهای هر دل، نقد بهشت است و سوداگران این بازار آنانند که می دانند «برای شما بهایی جز بهشت نیست! پس خود را به کمتر از آن نفروشید.» جبهه مطهر است و مطهّر؛ تطهیرگر دل ها. انسان خاک است و جبهه گریزگاهی است برای رجوع به اصل، بازگشت به خود. راستی که گاه، دل هایمان سخت هوای آن روزها را می کند و به یاد آن همه لطافت و طراوت به تپش می افتد. زیرا دیده بودیم که عابران این کوی عاشقی همه پاک اند و به وضوح دیده ایم که حضور و نفس پاکان، پاکی می آورد و تقدس و در آن «مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم» کسانی راه می یابند که سرشار ترنم و عشق اند و اکنون این «محمود» است، محصل مکتب عشق که بعدها به مقام استادی می رسد؛ آغاز جوانی محمود مصادف است با تولد پدیده ای به نام جنگ. آن جا دیگر، جای شور و شر جوانی نیست. آن جا هر چه می بینی ناله های دل خراش پیکری متلاشی است و وصیت پدری که هنوز چهره ی نوزاد تازه به دنیا آمده اش را ندیده. آن جا، جاری خون است و قصه ی آغازی که پایانی برایش نیست! و این جاست که جوانی محمود آغاز می شود و روی دیگر، صحنه های ناپایداری دنیاست که او را به سن کمال مردان می رساند. و آن جاست که محمود توکل و تسلیم محض در برابر اراده ی پروردگار را به نمایش می گذارد تا از آزمایش الهی سربلند بیرون آید. محمود ۲۳ ساله است و رنگ نامش، زمزمه ی آفتابی و روشن روزهای ایثار را در ذهن ها تداعی گر است. در آن معرکه که جز ذکر شهادت، وردی جاری زبانش نیست، فرمانده ی گردان ضربت و نماد شجاعت و غیرت و حمیت! و اکنون مرور نام و یاد او روح زخم خورده ی ما را سرشار نیاز به سوی معنا می کند تا این طراوت، جانی دوباره به جسم از راه مانده مان بخشد. دست ما را بگیرد و در این دنیا از مسیر هجوم طوفان خودباختگی کنارمان کشد و در آخرت شفیع چشم های نگران مان باشد. روحش شاد و شفاعتش هم چون شهادتش نصیب چشم به راهان ایثارش باد.