در زندگی روزانه هر انسان به عنوان موجودی که در حصار مسائل و مشکلات زندگی گرفتار آمده است، فقط با برنامهریزی و تعیین اهداف مورد نظر و روش دستیابی به آنها در زمان مشخصی اعم از کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت میتواند در جهتی صحیح حرکت نموده و از موانع عبور نماید.
برنامهریزی اصولاً یک نگرش و راه زندگی است که متضمن تعهد به عمل بر مبنای اندیشه و تفکر آیندهنگر و تصمیم قاطع در اجرای امور منظم و مداوم بوده و بخش انفکاکناپذیر حرکت انسان در طول زندگی محسوب میگردد.
برنامهریزی در سازمانها رکن اساسی هرگونه اقدام و حرکتی می باشد و عاملی است برای رسیدن به نتایج پیشبینی شده. بیشک در میان همهی وظایف مدیریت، برنامهریزی از اساسیترین آنهاست که مانند پلی زمان حال را به آینده مرتبط میسازد. به عبارت دیگر، برنامهریزی میان جایی که هستیم با جایی که میخواهیم به آن برسیم پلی میسازد و سبب میشود تا آنچه که در غیر آن حالت شکل نمیگیرد، پدید آید. از آنجا که همهی سازمانها به دنبال آن هستند که منابع محدود خود را برای رفع نیازهای متنوع و رو به افزایش خود صرف کنند، پوپایی محیط، وجود تلاطم در آن و عدم اطمینان ناشی از تغییرات محیطی بر ضرورت برنامهریزی میافزاید.
ما در این مختصر برآنیم که با بیانی ساده و روان به بررسی مباحث مربوط به برنامهریزی بپردازیم و روشی ساده و البته همهجانبه برای برنامهریزی روزانهی زندگی ارائه دهیم.