کتاب نینواییان نشر یاس نبی

روزشمار انقلاب و جنگ؛ خاطراتی است از خاطره­ها و خاک­فرش خاکریزها. جنگ و انقلاب رسم تازه­ای بود برای مرور عطوفت پاییز و مشق نمردن، و فشردن دست­هایی که باقی می­مانند تا می­رسند به وصل که گمان می­کنم زیاد هم ساده نبود! جنگ حکایت مردان جنگاوری است که از سیاحت آسمان بازمی­گشتند و در رد گام­هایشان ستاره می­رویید.... ما چند تقویم عقب مانده­ایم و چند سالی است پای رفتنمان کوتاه گشته است؟! این را خدا می­داند و وجدان بیداری که هرازگاهی وقتی فارغ از روزمرگی دنیا می­شود، دست به تسبیح حساب و کتاب می­برد و آن وقت است که حساب سال­ها و ماه­هایی را که بی­تأثیر نَفَس مردان خدایی، در قنوت غفلت خفته­ایم به شماره درمی­آورد! راستی روزهاست که صدای باران تازه­ای را نشنیده­ایم و رویاهایمان تازه نشده است! شنیده بودم که غربت همزاد انسان است و او با وجود اصل نورانی خود جسم خاکی­اش را یدک می­کشد و در تلاش برای گریختن از کالبد جسمانی در تمنای وصال است؛ سفر از خود به خود و این اولین پر زدن است و تقلای پرواز پرنده­ی مهاجر برای صعود به ماورای افلاک و عروج تا ملکوت. چه زیباست آن هنگام که قصد گسستن داری مهمان امن­ترین نقطه­ی زمین باشی و در طنین صدای موذن تمام دلت قد قامت استغاثه ببندد برای اجابت. آن­گاه در مسجد روز و شب می­گذاری و عطر خاک نم­خورده­ای که از دوردست می­آید هوایی­ات می­کند، خوب می­دانی که باید قد راست کنی برای جهادی سترگ. چه بسیارند مردانی چون تو و کاروانیان مسجد زینبیه نیز از همین جنس مردانگی را در خود به امانت داشتند که در شفاف­ترین قنوت نمازشان هم­پیمان شدند برای رسیدن به حقیقتی واحد که جز وجود مهربان حضرت حق هیچ نبود. آنان از خانه­ی خدا سفر آغاز کردند تا در جوار خوان نعمتش کوله­بار زندگی بر زمین بگذارند و نام بزرگ بانوی کربلا را در صحیفه­ی عالم حرمتی دیگر نهند. ما اگر امروز به عشق ولایت زنده­ایم، وامدار رشادت نینواییان بی­ادعای این سرزمینیم که شفیع بیچارگی­مان شدند در این وانفسای تزویر و نامردمی. باشد که سزوار پاسداشت بزرگی­شان باشیم و توفیق ایزدی نوری بر ادامه­ی مسیرشان بر قلبمان نشاند. شهردار منطقه چهر تبریز یعقوب انصاری