کتاب چشمِ زمان جلد 1 نشر انتشارات کتابسرای تندیس

سیاره به مدت سی میلیون سال سرد و خشک مانده بود تا این‌که در شمال، صفحاتِ یخ کم‌کم به قاره‌ها چنگ کشیدند. کمربندِ جنگلی که زمانی در سرتاسر افریقا و اوراسیا کشیده شده بود ــ کمابیش لاینقطع از سواحلِ اقیانوسِ اطلس تا شرقِ دور ــ به مناطقی روبه‌زوال تبدیل شدند. موجوداتی که زمانی ساکنِ آن سبزیِ جاودان بودند مجبور شدند یا با این محیط سازگار شوند یا مهاجرت کنند. گونه‌ی جوینده هر دو کار را کرد. جوینده که نوزادش به سینه‌اش آویزان بود، در سایه‌های حاشیه‌ی دورافتاده‌ی جنگل چمباتمه زد. چشم‌های گودش، زیرِ سایه‌بانِ استخوانیِ ابروها، به روشنایی زل زده بود. زمینِ پایین‌دستِ جنگل دشتی بود غرق در نور و گرما. جایگاهِ سادگیِ ترسناکی بود، جایی بود که مرگ در چشم‌به‌هم‌زدنی سر می‌رسید. درعین‌حال میدانِ فرصت نیز بود. این‌جا روزی سرزمینِ مرزی بین افغانستان و پاکستان می‌شد و برخی آن را سرحدِ شمال‌غرب می‌نامیدند. امروز، کمی آن‌سوتر از حاشیه‌ی ناهموارِ جنگل، لاشه‌ی بزی کوهی روی زمین افتاده بود. از مرگِ حیوان دیری نمی‌گذشت ــ هنوز از زخم‌هایش خونِ لَزِج می‌چکید ــ اما شیرها سهم‌شان را خورده بودند و هنوز مانده بود تا دیگر لاشه‌خورانِ دشت، مثلِ کفتارها و پرنده‌ها، کشفش کنند. جوینده ایستاد و پاهای درازش را صاف کرد و به اطراف نگاهی انداخت.