کتاب الفبای روان درمانی برپایه خودتحلیلی یکپارچه نگر نشر روانشناسی و هنر

گاه در مواجهه با برخی از مراجعین می‌شنویم که نمی‌دانند دقیقاً سبک و سیاق ما برای روند کلی مشاوره یا درمان چیست، به‌نظر آنها در هر جلسه سبکی در روند جلسه پیش می‌رود که پیوستاری نداشته و دنباله‌دار نیست و این البته چالش عمده‌ایست اما بی‌دلیل و بی‌منطق نیست... یکی از مسائل اصلی که درمانگران و مشاوران اغلب با آن روبه‌رو هستند و برای آن به دنبال پاسخ مناسبی می‌باشند این است که «آیا باید مانند یک کتاب راهنما بود و گام‌به‌گام مسائل را بیان کرد و برای هر مسئله راه‌حلی تجویز نمود؟». اگرچه برای برخی مراجعان و برخی شرایط می‌توان از روش تجویزی بهره برد اما بااین‌حال فراموش نکنیم باوجود اینکه تجویزی عمل‌کردن می‌تواند فرد را از بحرانی که در آن قرار دارد رهایی دهد اما در انتهای این مسیر احتمال کمی وجود دارد تا شاهد رشد مراجع باشیم، در حقیقت انتظار داریم که در انتهای مسیر درمان خود مراجع به توانایی مواجهه با مسائل و توانایی مدیریت بحران رسیده باشد، چراکه قرار است خودش سکاندار زندگی‌اش در این مسیر باشد. اگر چنین نباشد پس ممکن است غیرتجویزی حرکت کرده و مسیری غیرمشخص را طی نموده و به فراخور مراجع و موقعیتی که پیش می‌آید، اقدام نمود؛ که در این شکل از حرکت، «اینجا و اکنون» اساس انتخاب ما را تشکیل می‌دهد. برای چنین درمانی که کلیشه‌ای و مکانیکی نیست، مشکل انتخاب روندی مشخص و تعریف شده، به‌هر حال وجود دارد... اصل چنین حرکتی را باید در این جمله خلاصه کرد که؛ «چه چیزی، برای چه کسی، مفیدتر و ضروری‌تر است.»