روابط صمیمانه برای ما فرصتهای مقدسی هستند تا عشق را، راهی برای رشد و تحول شخصی، روحی و معنوی خود قرار دهیم. روابط صمیمی ما را بر آن میدارد تا درهای بستهی خود را بگشاییم و بیحس و کرخت نباشیم و با تمام وجود آن را احساس کنیم. خاموش نباشیم و ابراز کنیم. هنگامی که این صمیمیت اتفاق میافتد، موانع و فضاهای میان ما و شخص دیگر فرو میریزند و قلبهایمان یکدیگر را لمس میکنند. زمانی دوست داشتن و صمیمیت ایجاد میشود که ما اجازه دهیم روحمان، روح کسی را که دوست داریم را لمس کند و با همسرمان نگرش و هدف مشترکی از با هم بودن داشته باشیم و با صداقت تمام برای تحقق آن هدف متعهد شویم. صمیمیت یعنی قدرت ورود به دنیای انسانی دیگر، چنان که حس او را درک کرده و رشتهای قوی ما را به هم مرتبط سازد. یعنی اینکه بتوانیم با نقشهای که خود از جهان داریم و نقشهای که او از جهان دارد، حرکت کنیم و این، کلید یک ارتباط موفق است. رابطهی صمیمانه بهترین وسیلهی رسیدن به نتیجه، با همکاری دیگران است.