کتاب چرا معذرت خواهی نمی کنی؟ هریت لرنر نشر گوشه

دوست طنزپردازم، جنیفر بِرمَن، کاریکاتوری از «پسری با یک میلیون بهانه» کشیده بود. جمله‌ی محبوب من این است که «متأسفم... اما تو اصلاً ازم نپرسیدی که آیا ازدواج کرده‌ام و بچه‌ دارم» و بعد یک شخصیت کارتونی نیویورکرز را نشان می‌دهد که پدری با پسر بالغش صحبت می‌کند و می‌گوید: «دلم می‌خواست زمانی که بزرگ می‌شدی کنارت باشم، واقعاً می‌خواستم کنارت باشم اما یک‌دفعه پام گرفت، بعد همان موقع یک ماجرایی توی فروشگاه اتفاق افتاد... به‌هرحال درک می‌کنی که.» طنز هر دو کاریکاتور بر پایه‌ی پوچ بودن آنهاست. ما اینجا عذرخواهی‌هایی را دیدیم که توجیهات متعاقبشان آنها را بی‌اثر کرده‌اند. اینها اصلاً آدم را راضی‌ نمی‌کنند. در حقیقت صدمات جبران‌ناپذیری می‌زنند.