کتاب ایکیگای نشر گوشه

ژاپن صدرنشین نرخ  امید به زندگی در جهان است برخی می‌گویند که دسترسی بالا به بهداشت عمومی، حمایت‌های دولتی و اجتماعی و رژیم غذایی سالم و مناسب باعث شده است که ژاپن بالاترین میزان امید به زندگی را که 88 سال است داشته باشد. اما این تنها قسمت شگفتی‌آور ماجرا نیست، ژاپن بیش از هفتاد هزار سالمند بالای صد سال دارد که یکی از عجیب‌ترین اتفاقات موجود در جهان محسوب می‌شود. برخی از کشورهای اروپایی نیز امید به زندگی بالایی دارند اما تعداد سالمندان بالای صدسالشان حتی به ژاپن نزدیک نیز نمی‌شود. به راستی راز ژاپنی‌ها در داشتن عمر طولانی چیست؟ کتاب ایکیگای در جستجوی پاسخ به این سوال است که چگونه این اتفاق شگفت انگیز رخ داده است.

درباره معنای ایکیگای

ایکیگای یک مفهوم ژاپنی به معنای شادی همیشه مشغول بودن است که شباهت بسیار زیادی با لوگوتراپی به عنوان یکی از گرایش‌های روان‌شناسی مدرن دارد.  نظریه لوگوتراپی یا معنادرمانی اولین بار توسط فردی به نام ویکتور فرانکل  مطرح شد. او بر این باور بود که طبیعت انسان‌ها ناشی از جستجوی یک هدف برای زندگی است. معنا درمانی و ایکیگای شباهت‌های فراوانی با یک‌دیگر دارند اما  ایکیگای قدمی فراتر از لوگوتراپی برمی‌دارد و از آن جلوتر است.

کتاب ایکیگای، اثری که به دنبال کشف راز طول عمر بالای ژاپنی‌هاست

 معنای زندگی من چیست؟آیا هدف فقط طولانی زندگی کردن است یا این‌که باید دنبال هدف والاتری باشم؟

چرا بعضی از مردم می‌دانند که چه می‌خواهند و به زندگی اشتیاق دارند، در حالی‌که بعضی دیگر در رنج و سردرگمی به سر می‌برند؟

به نظر می‌آید که علت عمر طولانی‌تر ژاپنی‌‌ها فراتر از خوردن مواد غذایی باکیفیت، خدمات درمانی فراگیر و سبک زندگی سالم باشد. علی‌الخصوص این‌که طول عمر مردم ژاپن در بعضی از مناطق طولانی‌تر است. به نظر می‌آید که طول عمر فراگیر این افراد به باورها و نوع نگاهشان به زندگی نیز بستگی دارد. کتاب فوق از 9 بخش مختلف تشکیل شده است که هر قسمت به یکی از رازها و مهارت هایی می‌پردازد که منجر به طول عمر بیشتر مردم ژاپن و زندگی شاد آن‌ها شده است.

خلاصه و ایده اصلی کتاب ایکیگای

همان‌گونه که می‌دانید در دنیای امروز مادیات و امکانات اقتصادی در اولویت بالایی قرار دارند و معمولا برای سنجش شاخص‌های رفاه به عوامل صرفا مادی توجه می‌شود زیرا آن‌ها راحت‌تر قابل اندازه‌گیری هستند با گسترش سرمایه‌داری و تشدید روند جهانی‌شدن بسیاری از ارزش‌ها و فرهنگ‌های محلی دستخوش تغییر قرار گرفته‌اند و ممکن است که در فرهنگ مصرفی غرب هضم شوند. ژاپن به عنوان یک کشور صنعتی که در ردیف کشورهای توسعه یافته قرار می‌گیرد و یک دموکراسی لیبرال به شمار می‌آید فرهنگ بسیار متفاوتی با کشورهای غربی دارد. این کتاب تلاش دارد تا ما را با مفهوم و سبک زندگی‌ای آشنا کند که تاکنون مورد توجه اندیشمندان قرار نگرفته است.  کتاب ایکیگای شبیه به یک مسافرت تحقیقاتی است که نویسندگانش با سفر در ژاپن و مشاهده مردمانی که طول عمر بالایی دارند تلاش می‌کنند به راز و رمز این کامیابی‌ها پی ببرند. آن‌ها در مسیر خود به جزایر جنوب ژاپن می‌رسند و با مردمی مواجه می‌شوند که علبی‌رغم کهولت سن، روحیه بسیار بالایی دارند، آن‌ها به منطقه‌ای روستایی به نام اوکیناوا می‌رسند جایی که میوه‌ای شبیه به لیمو  به نام  شیکواسا دارد و غنی از آنتی‌اکسیدان است. در ابتدا آن‌ها فکر می‌کنند که شاید این مواد غذایی منحصر به فرد سبب شده‌اند تا مردم این ناحیه عمری به مراتب بیشتر از دیگر ساکنان ژاپن داشته باشند. اما در خلال مصاحبه‌ها و گفت‌وگوهای خود به این نکته پی می‌برند که نشاط و شادی غیر منتظره‌ای در بین ساکنان جزیره وجود دارد. در این‌جا خبری از افسردگی و نگرانی‌های بی‌مورد نیست. ساکنان اوکیناوا برای مواجهه به غریبه‌ها به عبارت « با همه مثل برادر رفتار کن، حتی اگر هرگز قبلا او را ندیده‌ای.» علاوه بر این، ساکنان آن ناحیه واقعا در جامعه محلی خود هضم شده‌اند و با آن احساس همبستگی بالایی دارند، همگی‌شان از خردسالی با یک‌دیگر کار‌های مشترک و جمعی انجام می‌دهند و با یک‌دیگر دوست‌های خوبی هستند. سبک غذا خوردن سالم، استراحت کافی و ورزش منظم و ملایم در این اجتماع نهادینه شده است ولی آن‌چه که اوکیناوایی‌ها را از دیگران متمایز می‌کند شور و شوق آن‌ها برای زندگی کردن است. ما در فصل‌های گوناگون این کتاب به درون این جامعه می‌رویم تا راز و اسرار زندگی طولانی صدساله‌های ژاپنی را بشناسیم و به ابزارهایی دست پیدا کنیم تا بتوانیم ایکیگای خودمان را بیابیم و بتوانیم زندگی‌ای شاد و طولانی داشته باشیم. به طور خلاصه ژاپنی‌ها معتقدند که ایکیگای می‌تواند و به ما کمک می‌کند تا تحول عظیمی در زندگی مادی و معنوی ما ایجاد شود.

زندگی و زمانه نویسندگان کتاب ایکیگای ikigai

کتاب ایکیگای اثر  فرانسیس میرالس و هکتورر گارسیا نویسندگان شناخته شده اسپانیایی است. هکتور گارسیا نویسنده 40 ساله اسپانیایی بخشی از زندگی خود را در کشور زادگاهش گذارنده و مدتی را در سوئیس بوده است. سرنوشت او را نهایتا به کشور ژاپن می‌رساند و در زندگی‌اش تحولی عظیم ایجاد می‌کند. هکتور علاوه بر علاقه به نویسندگی  در زمینه فناوری‌های نتشخیص صدا نیز تخصص زیادی دارد. کتاب ایچی گو ایچی یه دیگر اثری از اوست که به فارسی ترجمه شده است، باید گفت که  هکتور شیفتگی فراوانی به ژاپن و فرهنگ آن دارد.

فرانسیس میرالس موسیقی‌دان، رمان نویس و نویسنده اسپانیایی اهل کاتالان است او در سال 1968 در شهر بارسلون دیده به جهان گشود و دوران کودکی خود را تحت تعالیم مذهبی کلیسای کاتولیک اسپانیا گذراند زیرا او به خانواده‌ای مذهبی تعلق داشت. او در همان دوران کودکی به عنوان پیشخدمت در یک کافه تریا کار می‌کرد و در همان‌جا توانست پیانو زدن را یاد بگیرد و به موسیقی علاقه بیشتری پیدا کند. او مدتی را در دانشگاه به تحصیل زبان انگلیسی پرداخت ولی تحصیلاتش را نیمه‌کاره رها کرد.

میرالس عاشق سفر و دیدن سرزمین‌ها و کشورهای مختلف بود و از 17 سالگی‌اش این کار را شروع کرد. مسافرت‌های او الهام‌بخش داستان‌ها و کتاب‌هایش بودند.  این نویسنده در حال حاضر 52 سال دارد و علاوه بر نوشتن کتاب برای گروه‌های سنی مختلف و روزنامه‌نگاری، آلبومهای موسیقی مختلفی نیز ساخته است.

ترجمه کتاب ایکیگای به فارسی

کتاب ایکیگای  توسط نشر گوشه و به وسیله امیرحسین تقی لو و میثم کلانتری به فارسی ترجمه شده است. این ترجمه داستان بسیار جالبی دارد و کسانی‌که آن را ترجمه کرده‌اند تحت تاثیر فرهنگ ژاپن قرار گرفته بودند و مدتی را در آن جامعه گذرانده‌اند. این کتاب به زبانی ساده و روان به فارسی ترجمه شده است.

خرید کتاب ایکیگای را به چه کسانی توصیه می‌کنیم؟

اگر به فرهنگ ژاپن و فلسفه شرقی علاقه‌مند هستید خواندن این کتاب برایتان بسیار مناسب خواهد بود. شما می‌توانید این کتاب را یک خودآموز برای بهبود زندگی خود بدانید و بتوانید با استفاده از آن به آرامش روحی و زندگی شاد دست پیدا کنید. کتاب فوق برای علاقه‌مندان به روان‌شناسی نیز می‌تواند جالب باشد.

در بخشی از کتاب ایکیگای می‌خوانیم:

«بخورید و بخوابید تا زندگی بلندی داشته باشید.باید یاد بگیرید آرام باشید.»

بر اساس تحقیقات گروه تحقیقاتی پیری شناسی» مسن ترین انسان زنده ی جهان تا آوریل ۲۰۱۵ میزائو اوکاوا بود که در مرکزی مراقبتی در اوساکای ژاپن فوت کرد. او ۱۱۷ سال و ۲۷ روز عمر کرد.

او دختر یک تاجر پارچه و متولد ۱۸۹۸ میلادی بود یعنی زمانی که اسپانیا مستعمرات خود را در کوبا و فیلیپین از دست داد و ایالات متحده هاوایی را گرفت و آدم هایی کارخانه ی پپسی کولا را راه اندازی کردند. اين زن که سه قرن را تجربه کرده بود. تا صدوده سالگی اش, بدون کمک دیگران و روی پای خودش عمرمی گذراند.

وقتی متخصصان از او درباره ی کارهای روتین مراقبت از خودش سئوال کردند. میزائو فقط پاسخ داد:«خوردن سوشی و خواب.» البته. ما باید به جمله ی او این عبارت را نیز اضافه کنیم:«عطش زیاد برای زندگی.» وقتی درباره ی راز عمر طولانی اش از او پرسیدند. با لبخندی گفت:«برای خود من هم سئوال است.»

ژاپن هنوز هم کارخانه ی عمر طولانی به شمار می رود: ساکاری موموی در ژوئیه ی همان سال, درحالی که ۱۱۲

سال و ۱۵۰ روز داشت. فوت کرد. در آن زمان؛ او مسن ترین مرد جهان بود. البته هنوز از ۵۷ زن جوان تر بود.

ماریا کاپوویلا (116 سال)

«هرگز در زندگی ام گوشت نخورده ام.»

ماربا کاپوویلا، که در ۱۸۸۹ در اکوادور متولد شد. یکی مسن ترین افراد جهان از نگاه گینس بود. او در ۲۰۰۶ به دلیل ابتلا به ذات الریه؛ و درحالی که ۱۱۶ سال و ۳۴۷ روز عمر کرده بود. درگذشت. ماریا در زمان مرگش سه فرزند، دوازده نوه و بیست نتیجه داشت.