زخم بوتیمار دومین رمان از سه گانهای است که ناصر قلمکاری با مضمون گم گشتگی نوشته است. کتاب قبلی او، دیدار در کوالالامپور، نخستین رمان از این سه گانه، با نگاه به مهاجران غیرقانونی مقدمهای بود برای پرداختن به انسانِ گمشدهی ایرانی در مرزهای جهان و زخم بوتیمار همین انسان گمشده را در جغرافیایی بسیار محدودتر و ذهنی دنبال می کند. داستاننویس در این رمان که فضایی کابوس گونه و کاملاً متفاوت با کار قبلیاش دارد، باز موفق میشود گمشده را پیدا کند و او را به ما بشناساند. این کشف هویت شاید مهم ترین دستاورد نویسنده در طی جست و جویش باشد.
رمان فارسی از آغاز تا این زمان نمونه های انگشتشماری را در فضای کابوسی شاهد بوده است. به نظر میآید این نوع داستان، یا اگر بتوان گفت ژانر، کم تر مورد ذوق آزمایی نویسندگان ایرانی قرار گرفته است، در صورتی که شاید همان موارد اندک را هم بتوان جزء برجستهترین و تأثیرگذارترین آثار داستانی فارسی به حساب آورد.