کتاب صوتی دانشکده های من ماکسیم گورکی نوین کتاب

بعد از خوندن کتاب دوران کودکی و ظرافت کودکانه اون بسیار به کارای ماکسیم گورکی علاقه پیدا کردم. تصمیم گرفتم کتاب دوم ازین مجموعه رو هم بخونم. متن کتاب باز هم خوب بود. اما نه به انداز دوران کودکی. باز هم با توصیفات زیبا و دقیق و توجه به جزئیات مواجه هستیم. به علاوه در این کتاب با فلسفه های زندگی نیز مواجه هستیم و درون میشه خواستگاه و پایه های حکومت کمونیستی شوروی رو رویت کرد و فهکید که چرا اون مردم این راه رو رفتن. اما از کتاب صوتی بخوام بگم. صدای خود راوی نسبتا خوب هست. اما صداسازی ها اصلا جالب نیست. صدای کاراکترها بسیار شبیه به یکدیگر است و حتی در طول داستان تغییر میکند یا جابه‌جا میشوند. شیوه بیان اکثر کاراکترها چون ادم هایی ابله است. و برخی هم کاملا مصنوعی. موسیقی خیلی معمولیست. و در جاهایی موسیقی متن هنگام روایت داستان واقعا آزار دهنده است. خصوصا در بخش اول. ترجمه هم چندان قابل توجه نیست. در کل خواندن این کتاب را توصیه میکنم، اما نه این نسخه صوتی را. یا نسخه دیگری را گوش دهید، یا خود کتاب را بخوانید.

این کتاب از وجهی توصیف یک دیگ در حال جوشیدنه که بعدها انفجار و نتایجش رو در وقایع سال ۱۹۱۷ می‌بینیم. دانشکده‌های ماکسیم گورکی در این کتاب متن جامعه و حشر و نشر با طبقات گوناگون جامعه‌ست؛ از نجیب‌خانه‌ها و نوش‌گاه‌ها و روستاها گرفته تا کارگران و روشنفکران و انقلابیون جوان و سایر مردم. این کتاب اگر چه به نوعی ادامه کتاب دوران کودکیه اما به موازات دور شدن از معصومیت کودکی و کمرنگ شدن نگاه کودکانه به دنیا از یک طرف، و سرریز شدن افکار سیاسی و روشنفکرانه به فضای کتاب از طرف دیگه، افسون و جاذبه کتاب قبل در این کتاب بخار میشه و به هوا میره و چیز زیادی ازش باقی نمی‌مونه و ارزش کتاب کمابیش منحصر میشه به شناختی که از دوران پیش از انقلاب فوریه و اکتبر به خواننده میده.

مریم حسن زاده

۱۴۰۱-۱۰-۰۶

2

کتاب بدی نبود اما جزئیات رو خیلی زیاد توضیح داده بود و مثل اکثر نویسنده های روس، انقدر شخصیتها و جزئیات زیاد بودن که گاهی جاها حوصلت سر میرفت. چون کتاب طولانیه و قسمتهای زیادی هم برای توصیف ویژگی ظاهری افراد یا صحنه ها به کاررفته ممکنه خسته کننده بشه. لحن و گویش راوی قشنگ بود و صداسازی و موسیقی هم‌مناسب بود

رمانی از سه گانه ماکسیم گورکی است. کاملا انقلابی و شرح و نقد زندگی دوران تزاری است. یکسال بعد انقلاب ۱۹۱۷ میشود‌ او هرگز به دانشکده پا نگذاشت. خوانش کتاب خوب و روان بود. توصیه میکنم به دوستان.

فک میکنم راوی متن رو بر پایه طنز یا برنامه کودک میخونه، صدا سازی ها اصلا خوب نیست هیچ ، واقعا هر بار فقط چند دقیقه میتونم گوش بدم و مجبور میشم تا داستان از چشمم نیفتاده ببندمش .کاش معمولی و با یه ریتم میخوند بهتر بود

بسیار خواندنی و جالب بود

یکی از بهترين کتابهای ماکسیم گورکی