کتاب فرهنگ میان رشته ای در آموزش عالی هدایت الله اعتمادی زاده نشر پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی

با توجّه به این‌که فرهنگ‌ها، اولویت‌ها و منابع سازمانی محلّی سازمان‌ها با یکدیگر متفاوتند، هر مرکز آموزشی نمی‌تواند تمامی راهبردهایی که در این کتاب ارائه می‌شود را تعقیب کند. مراکز آموزشی به لحاظ توسعه نیز در سطوح متفاوتی قرار دارند. برخی دقیقاً در ابتدای مسیر تفکر راجع به چگونگی پرداختن به میان‌رشتگی هستند. برخی دیگر در مرحله‌ای قرار دارند که می‌خواهند فعالیت‌های جاری را به نحو اثربخش‌تری هماهنگ سازند، امّا در عین حال دست خود را در قبال گزینه‌های انتخابی آتی نبندند. صرف‌نظر از این‌ها، تصمیم‌گیری آگاهانه به آگاهی نسبت به انواع رویکردهایی که در گوشه و کنار کشور و هماهنگ با خوانش دقیق فرهنگ محلّی به کار گرفته می‌شوند، بستگی دارد. همان‌گونه که رئیس یکی از دانشگاه‌ها در یک نشست مشورتی با مدیران دانشگاه اشاره کرده، بهتر است اوّل ببینیم در جاهای دیگر چه اتفاقاتی ‌افتاده و چه راهبردهایی به کار گرفته می‌شوند، آنگاه تصمیم بگیریم که چه چیزی برای دانشگاه خودمان مناسب است. این کتاب دایره‌المعارفی از تمام برنامه‌ها، مراکز و پروژه‌ها در سراسر کشور نیست؛ بلکه چارچوبی مفهومی برای تغییر ارائه می‌کند که در قالب مجموعه‌ای از راهبردها و اقدامات منتخب مربوط به انواع سازمان‌های بزرگ و کوچک، عمومی و خصوصی، آموزش محور و پژوهش محور به تصویر کشیده شده است. این چارچوب چارچوب مفهومی شماری از ایده‌ها را از نظریه سازمانی، مطالعات آموزش عالی و گفتمان راجع به میان‌رشتگی یک‌کاسه می‌کند و در سراسر کتاب این ایده‌ها تعریف می‌شوند. فرض مبنایی این چارچوب این است که میان‌رشتگی یک ایده متکثر است. این ایده در مجموعه ناهمگنی از فُرم‌ها و فعالیت‌هایی که طرز تفکر ما را درباره دانش و آموزش تغییر می‌دهند سازمان یافته است. این فرم و فعالیت‌ها در پیوستاری از ارتباطات کاری و شبکه‌های غیرمستقیم، تا حوزه‌های جدید و نوظهور قرار دارند. فعالیت‌های فردی جایگاه‌های مجزایی دارند، لکن نقاط مشترک و پیوندهایی با یکدیگر دارند که منجر به مرزگذری مکرر، پیچیدگی و تکثرگرایی بیشتر در مراکز آموزشی امروز می‌شوند. زمینه محلّی نیز به نوبه خود منجر به تنوعات بیشتر می‌شود.