کتاب زندانبان نشر انتشارات مینوفر

این روزها بیشتر از همیشه از مغزم کارم می کشم.نمیدانم کدام محوریتی این گونه مرا ازخود غافل کرده است که گاهی فراموش می کنم که کمی هم باید به اطراف واطرافیانم توجه کنم.شاید نوعی تلقین نشأت گرفته از توهمات یا توقعات ذهنی ام می باشد که گهگاهی به سراغم میاید.همه این تلقین ها همیشه با من بوده و هست ولی این روزها بر خلاف همیشه نمی توانم بی تفاوت از کنار آن ها بگذرم.این روزها با همه آنها درگیرم و نتیجه این همه کش و واکش ها، تحریرهایی است که وقتی آن ها را مرور می کنم به صحت و سلامت روحم مشکوک می شوم.شاید هم توقعم دراین روزها با گذشته فرق کرده است ولی چیزی را که خوب باور دارم اینست که وقتی به خواندن خانه تکانی ذهنم روی کاغذ مشغول می شوم باورم نمی شود که آنها را خودم چند ساعت قبل نوشته ام. این روزها جریان داشتن جاذبه ایی را لمس می کنم که شاید همیشه وجود داشته است ولی برای درک عمق آن همه عشق وجودم ناقص تر از الان بود.شاید هم آنقدر غرق در همه آنچه مرا احاطه کرده بود می شدم که دیگر راهی برای رخنه آن همه جاذبه در خودم نمی گذاشتم.شاید این روزها همه آن دیوارهایی که مانع از جاری شدنم می شد را تخریب کرده ام.دقیقا نمی دانم این تخریب را من یا تقدیر انجام داده است ولی به خوبی می دانم که دراواسط چهلمین دهه زندگی ام حقیقت را آنگونه که هست باورکرده ام وایمان دارم که اگر همه آن محوریتی که ما را به سوی خود می خواند را با تمام وجود احساس کنم می توانم خودم را، حتی دنیا را زیر و رو کنم. این روزها آنگونه با همه آن محوریت جوری درگیر شده ام که انگار مرا در جذبه روحانی خود گرفتار ساخته است و زندانبانی اش را با تمام وجود پذیرفته ام. کاش واژه ایی مناسب تر میافتم که شیرینی این محبوس بودن را وصف نماید.محبسی که به اختیار خود برای خویش ساخته ام و در آن جز عشق به خداوند نمیابم و اینگونه شد که در این زندان خودساخته پادشاهی خود را زیر بیرق خداوند آغاز نمودم.