کتاب ارتباطات بین المللی دایا کیشان توسو نشر پژوهشکده مطالعات فرهنگی و اجتماعی

ارتباطات بین‌المللی که با ظهور جهانی‌شدن از آن به «ارتباطات جهانی» و «ارتباطات فراملی» نیز تعبیر می‌شود، یکی از قلمروهای بزرگ ارتباطی را شامل می‌شود که ارتباطات را چه در فضای فیزیکی و چه در فضای مجازی از دایره محلی و ملی به دایره بین‌المللی و جهانی توسعه می‌دهد. ارتباطات بین‌المللی، سطوح مختلفی از ارتباطات را از ارتباطات فرد با فرد، گروه با گروه، جماعت حرفه‌ای و تجاری با جماعت‌های حرفه‌ای و تجاری دیگر گرفته تا ارتباط بین سازمان‌های محلی و ملی با سایر سازمان‌های محلی، ملی و بین‌المللی و همچنین ارتباطات بین دولت‌ها و به‌طور حتم با ظهور فضای مجازی، ارتباطات بین فرد یا افراد با سامانه‌ها و یا ارتباطات بین­فردی و گروهی در شبکه‌های اجتماعی دربر­می‌گیرد. صنعت حمل‌ونقل و «صنعت هم­زمان ارتباطات» دو پای‌ اساسی برای توسعه و سرعت گرفتن ارتباطات بین‌المللی به‌حساب می‌آیند. اختراع ماشین، قطار، هواپیما و کشتی‌های تجاری و مسافرتی همراه با ظهور مورس و تلگراف و به­دنبال آن تلفن، سینما، رادیو، تلویزیون و ظهور فضای مجازی منجر به افزایش دسترسی‌های فرامحلی، توسعه اطلاعات و دانش جهانی و تقویت ارتباطات فراملی و حس در جهان بودن، شده است. به­عبارتی دو فضایی شدنِ ارتباطات بین‌المللی هم در فضای فیزیکی و هم در عرصه مجازی، نوعی «اتصال فراگیر» جهانی را فراهم کرده است و در این دوره با انفجار ارتباطات رسمی و غیررسمی بین‌المللی مواجه شده‌ایم. توسعه صنعت رسانه‌های جهانی اعم از مطبوعات، رادیو، تلویزیون و سینما و همچنین صنعت بازی‌ها، عرصه گسترده‌ای از تعاملات بین‌المللی را به­وجود آورده است. از سوی دیگر، نقش سازمان‌های بین‌المللی که منشأ حضور ملیت‌های مختلف در قالب کار سازمانی شده‌اند، وجهه‌ای گسترده به نهادهای مرتبط با ارتباطات بین‌المللی بخشیده است.