کتاب بازیکن مخفی نشر چشمه

از ژوئیه متنفرم، بدترین زمان سال برای فوتبالیست‌هاست؛ با آغاز یک فشار یازده‌ماهه. زمانی‌ که شش هفته قبل از حتا یک‌بار ضربه‌ زدن به توپْ بدنسازی و دویدن شروع می‌شود. جالب این‌جاست که همیشه وقتی فصل شروع می‌شود، ما حتا در نزدیکی‌های وضعیت آرمانی بدنی‌مان هم نیستیم. به همین خاطر من از همان روز اولِ تمرین‌های پیش‌فصل، به‌شدت روی آمادگی بدنی‌ام کار می‌کنم. بیست و هفت سالم است و در یک باشگاه لیگ ‌برتری بازی می‌کنم که سه سال پیش با قراردادی چهارساله به آن پیوسته‌ام. بچه‌هایم مدرسه‌ای هستند و من بیشتر روزها پیش از رفتن به زمین تمرین در حومه‌ی شهر، آن‌ها را به مدرسه‌شان می‌رسانم. فوتبالیست‌ بودن در ماه ژوئیه مترادف با ناهماهنگ بودن با بقیه‌ی دنیاست. وقتی تمام دوستانت تازه دارند به تعطیلات می‌روند، تو از تعطیلات برگشته‌ای. وقتی تابستانت تمام شده و دیگر داری روی زمستان تمرکز می‌کنی، بچه‌هایت چشم‌به‌راه تابستان‌اند. برای این‌که با خانواده‌ات به تعطیلات بروی، باید برای بچه‌ها درماه ژوئن از مدرسه مرخصی بگیری که اصلاً با برنامه‌های مدرسه‌ جور درنمی‌آید و عملی نیست، ولی خب مگر چاره‌ی دیگری هم داری؟