کتاب دزیره نشر انتشارات اردیبهشت

سوزان توجهی نداشت و در ضمن خوردن سوپ گریه می‌کرد. من در حالی‌که از اطلاعات خود مغرور و متکبر بودم گفتم: ـ آلبیت نماینده مارسی است. یک هفته اینجا است و همه روزه در شهرداری خواهد بود. فردا باید سوزان به‌ملاقات او برود و سؤال نماید به‌چه مناسبت اتیین را توقیف کرده‌اند و مخصوصا باید اصرار کند و به‌او بفهماند که اشتباه کرده‌اند. سوزان در حالی‌که از شدت تأثر هق‌هق می‌کرد جواب داد: ـ ولی او مرا نخواهد پذیرفت. مادرم با شک و تردید گفت: ـ بهتر است سوزان از وکیل خانوادگی درخواست نماید که او به‌ملاقات آلبیت برود. بعضی مواقع فامیل و بستگانم مرا ناراحت می‌کنند مادرم خانه‌دار قابلی است ولی بعضی مواقع اهمیت مرگ و حیات برای این وکیل خانوادگی دیوانه ما قائل است. تصور می‌کنم تمام بزرگ‌ترها اینطور هستند در جواب مادرم گفتم: ـ ما خودمان باید آلبیت را ملاقات کنیم و سوزان چون همسر اتیین است. باید حتما به‌دیدن او برود. سوزان اگر تو می‌ترسی من شخصا خودم خواهم رفت و از آلبیت استخلاص برادرم را درخواست خواهم نمود. مادرم فورا جواب داد: ـ راستی جرأت می‌کنی به‌شهرداری؟ و سپس مشغول خوردن سوپ خود شد. ـ مادر فکر می‌کنم... ـ میل ندارم در این مورد صحبت کنم. سوزان هنوز گریه می‌کرد. پس از شام، به‌طبقه دوم منزلمان رفتم ببینم آقای پرسون Persson مراجعت کرده است یا خیر. معمولاً شب‌ها به‌پرسون فرانسه درس می‌دهم: او با مزه‌ترین مرد صورت اسبی است که می‌توانم فکر کنم. خیلی بلند و لاغر اندام است موهای او کاملاً بور طلائی است زیرا اهل سوئد می‌باشد. فقط خدا می‌داند که سوئد کجا است.