کتاب درآمدی بر روابط موضوعی و روان شناسی خود نشر نی

«درآمدی بر روابط موضوعی و روان‌شناسی خود» اثری از «مایکل سنت کلر» است که در آن جدیدترین و کارآمدترین نظریات روان‌شناسی و روان‌کاوی را بررسی کرده است. مترجمان این اثر تمام تلاش خود را کرده‌اند تا درک اصطلاحات و عبارات علمی و تخصصی را تا جای ممکن با توضیحات و واژه‌گزینی‌های ساده، برای مخاطبان آسان‌تر کنند. این کتاب را «حامد علی آقایی» و «علیرضا طهماسب» ترجمه کرده و انتشارات نی در سال 98 آن را منتشر کرده است.

مروری بر فصل‌های کتاب درآمدی بر روابط موضوعی و روان‌شناسی خود

فصل اول، بررسی برخی از اصطلاحات، مفاهیم و مسائل نظریه‌ی روابط موضوعی و روان‌شناسی خود.
فصل دوم، ارائه‌ی خلاصه‌ی برخی آغازگاه‌های فرویدی که بعدها به روش‌های مختلف مورد استفاده‌ی نظریه‌پردازان قرار گرفته است.
فصل سوم، بررسی نظریات ملانی کلاین.
فصل چهارم، مرور آرای فیربرن و مدل «ناب» روابط موضوعی.
فصل پنجم، بیان تجربیات و دیدگاه‌های وینی‌کات، پزشک اطفال.
فصل ششم، بررسی مدل منسجم ادیث یاکوبسن.
فصل هفتم، مرور مدل رشد محورِ مارگارت مالر که در سازمان‌دهی بسیاری از نظریات اندیشمندانِ این حوزه تاثیر داشته است.
فصل هشتم، توصیف رویکرد ترکیبی اتوکرنبرگ نسبت به نظریه‌های مختلف.
فصل نهم، بررسی عقاید هاینتس کوهوت و نظریه‌ی او به نام «روان‌شناسی خود».
فصل دهم، مرور آرای استفن میچل.
فصل یازدهم، روایت یک «مطالعه‌ی موردی» و تاویل آن.

درباره کتاب درآمدی بر روابط موضوعی و روان‌شناسی خود

در این کتاب تصویر کلی و ارزیابی انتقادی از نظریه‌ی روابط موضوعی و روان‌شناسی خود، که دو جریان عمده در روان‌شناسی هستند، بررسی می‌شود. مسائل، ایده‌ها و مباحث مربوط به این دو جریان، تا حد امکان واضح و خواندنی بیان شده است. همچنین تفاوت نظریه‌پردازان مختلف نسبت به یکدیگر و نسبت به مدل کلاسیک فرویدی، بررسی شده است.

مفاهیم و کاربردهای بالینیِ نظریه‌ی روابط موضوعی و روان‌شناسی خود در این کتاب، طوری بیان شده که بدون این که مخاطب را درگیر جزییات پیچیده کند، تصویری واضح و بزرگ از این موضوعات ارائه می‌دهد. نویسنده کوشیده تا در ترسیم این تصویر بزرگ، مباحث تخصصی را آسان و با وضوح زیاد توضیح دهد. ضمن این که مدل‌های نظری به روشنی توصیف شده‌اند.

اصطلاح «روابط موضوعی» و «خود»، طی چند سال گذشته در بسیاری از متون روان‌کاوی، جایگاه مهمی پیدا کرده‌اند. روابط موضوعی معمولا به معنای روابط شخصی است و موضوع، در واقع اصطلاحی تخصصی است به معنای «آن چه سوژه با آن در ارتباط است». مباحث مرتبط با روابط موضوعی غالبا به روابط اولیه‌ی کودک و مادر و چگونگی شکل‌گیری دنیای درونی کودک و روابط آینده‌ی فرد بزرگسال تحت‌تاثیر این روابط اولیه مربوط هستند. «خود» به من در مقام یک شخص، یا به یک موجود فعال و یا به نوعی بازنمایی از خویش که درون ایگو جای دارد، دلالت می‌کند. با استفاده از نظریه‌ی روابط موضوعی و روان‌شناسی خود، می‌توان به درک بهتری از شخصیت انسان رسید. نظریه‌هایی که در این کتاب آمده‌اند، شامل تجارب اولیه‌ی دوران کودکی، مسائل ارتباطی، و اختلالات شخصیت نارسیستیک و مرزی می‌شوند.  

در بخشی از کتاب درآمدی بر روابط موضوعی و روان‌شناسی خود می‌خوانیم

درمان‌گری که از منظر روابط موضوعی به کار می‌پردازد، شاید به این نکته اشاره کند که سیندرلا از محرومیت روانی اولیه‌ی ناشی از فقدان مادرش رنج می‌برد. ممکن است این فقدان، سیندرلا را به استفاده از مکانیزم دفاعیِ روان‌شناختیِ دوپاره‌سازی کشانده باشد و درنتیجه او برخی زن‌ها (از قبیل مادربزرگ رویایی‌اش) را آرمانی‌سازی می‌کند و سایر زن‌ها (خواهر و مادرخوانده‌اش) را «مطلقا بد» می‌بیند. او پرنس را نیز، گرچه زمان زیادی از آشنایی‌شان نمی‌گذشت، آرمانی‌سازی کرده بود. بروز مشکلات در ازدواجی مبتنی بر چنین تصاویر درونی تحریف‌شده‌ای از خود و دیگران، حتمی است، زیرا دیر یا زود او بایستی با پرنس واقعی و دارای نقایص انسانی روبه‌رو شود. در نظریه‌ی روابط موضوعی، بحث و بررسی بر ناهمخوانی جهان درونی سیندرلا با اشخاص و موقعیت‌های دنیای واقع متمرکز خواهد بود.

درمانگر یا روان کاوی که در چارچوب روان‌شناسی خود فعالیت دارد، توجه خود را به تجربه‌ای معطوف می‌کند که سیندرلا از خودش در طول درمان دارد. این تجربه در قالب پدیده‌ی انتقال به درمان‌گر تجلی می‌یابد. تحلیل انتقال او ممکن است «خودی» ضعیف را آشکار سازد که محتاج موضوعی آرمانی‌شده و قدرتمند است. جست‌وجوی سیندرلا برای چنین موضوعی، فقدان عزت نفس و همچنین نیاز او به تاییدشدن توسط چنین موضوع آرمانی‌شده‌ای را نشان می‌دهد. این موضوع می‌تواند مادربزرگ رویایی‌اش، پرنس و یا درمان‌گر باشد. او به امید دستیابی به احساس سعادت، خود را به ذوب‌شدن در پرنس آرمانی‌شده محتاج می‌بیند. سیندرلا با لمس خلا درونی و احساسات خشمگینانه‌اش، ممکن است یا به آرمانی‌سازی درمان‌گر خود بپردازد و یا همان نظری را نسبت به او شکل دهد که راجع به مادرخوانده‌اش داشت