کتاب من نمی‌ترسم
راهنمایی، برای دور کردن ترس‌های کودکان و بالا بردن اعتمادبه‌نفس آن‌ها

همواره ترس و نگرانی بخشی از وجود انسان ها بوده است. همه ما خاطراتی از ترس های دوران کودکی مان را به یاد داریم. وقتی چیز وحشتناکی در تاریکی بود، خشکمان می زد. یا شاید درباره مرگ، چه برای خودمان و چه عزیزانمان نگران بودیم. برخی از ما از سگ می ترسیدیم، بعضی از خالی شدن آب وان حمام و برخی دیگر از جاروبرقی. گرچه وقتی بزرگ می شویم این گونه ترس ها مسخره به نظر می رسند، اما آن ها واقعاً وجود داشته و ما را می ترساندند.
جنبه های گوناگون این نوع ترس ها به مرور زمان و با رشد ما مهار شده و ظاهراً از بین می روند، اما آن ها در کودکان امروز هم واقعاً وجود دارند.
کودکان نیاز دارند چیزهایی را که باعث اضطرابشان می شود بیان کرده و آن ها را با والدین، معلمان و دوستانشان در میان بگذارند. آن ها نیازمند شجاعتی برای روبه رو شدن با ترس هایشان هستند و البته یادگیری مهارت هایی که روزبه روز با استرس هایشان مقابله کرده و بر آن ها چیره شوند. برای یادگیری این مهارت های مهم و البته دشوار، بزرگ ترها باید کودکان را حمایت کرده و راه و روش درست را به آن ها نشان دهند.
وظیفه ما این است که کوچک ترها را برای یافتن پناهگاهی امن و مطمئن در این دنیای مبهم و وهم آلود با سلاح های روحی و روانی مجهز کنیم. باید با کلمات و مثال های واقعی، قدرت شفابخش ارتباط خوب، اطمینان و ایمان را با کودکانمان تقسیم کنیم.
به عنوان والدین، مربی و یا راهنما موظفیم به کودکان بیاموزیم که چگونه با حمایت ما، ترس ها و نگرانی هایشان را به اعتمادبه نفس و مثبت اندیشی تبدیل کنند. در این سنین حساس و بحرانی باید با دلگرمی دادن، ترس ها را از کودکان دور کرده و سپس آن ها را از دنیایی متزلزل و غیرقابل اعتماد به جایی امن، زیبا و مطمئن هدایت کنیم.
کودکان، شایسته به دست آوردن موقعیت ها و تجربیات خوب و زیبا برای رشد و بالندگی در دنیایی سرشار از دوستی هستند. این کتاب آن ها را قدرتمند می سازد تا شجاعانه با ترس هایشان مقابله کنند.

ـ مالی ویگانت

ما انسان ها احساسات مختلفی داریم. بعضی وقت ها خوشحالیم و بعضی وقت ها ناراحت. گاهی مهربان هستیم و گاهی عصبانی. زمانی خیلی شجاع هستیم و گاهی هم می ترسیم.
وقتی بچه هستیم، خیلی چیزها می توانند ما را بترسانند. ممکن است دنیا بزرگ، عمیق، سیاه و گیج کننده به نظر برسد.
حتی بزرگ ترها هم می ترسند. هنرپیشه ها، رئیس جمهورها، فوتبالیست ها، معلم ها، مربی ها و ــ هر کسی در این دنیا گاهی می ترسد، اما فکر می کنید چرا؟ ما می توانیم کمک بگیریم. ما باید ترس ها و نگرانی هایمان را کنار بگذاریم.

وقتی که می ترسی بدنت یک جوری می شود. ممکن است کف دست هایت عرق کند، قلبت تند بزند، یا حتی دل درد یا سردرد بگیری، سرگیجه بگیری یا بلرزی، شاید نفس کشیدن برایت سخت شود و یا دست ها و پاهایت یخ کنند و سوزن سوزن شوند.
تمام این ها برای انسان کاملاً عادی است و باید بدانی که چیز عجیبی در بدنت اتفاق نیفتاده است. هرکسی یک وقت هایی این طوری می شود. وقتی چنین احساسی کردی، با پدر و مادر یا یک دوست بزرگ تر صحبت کن. این کار باعث می شود احساس آرامش کرده و ترس کم کم از بین برود.

شکل هایی که شب ها توی فکرت می سازی می توانند تو را بترسانند. سایه ها، آدم را اذیت می کنند و صداها یک جور ترسناکی هستند. ممکن است از چیزهایی که فکر می کنی زیر تخت پنهان شده اند بترسی. بعضی وقت ها انگار توی کمد هیولاهایی هستند.
می توانی از پدر و مادرت بپرسی که وقتی کوچک بودند و از تاریکی می ترسیدند، چه کار می کردند تا ترس شان کمتر شود.
با کمک آن ها حسابی زیر تخت و توی کمدها را بگرد تا مطمئن شوی هیچ چیز وحشتناکی آنجا نیست.
یکی از عروسک هایی را که خیلی دوستش داری با خودت به رختخواب ببر و فکر کن وقتی که خواب هستی از تو مراقبت می کند.
وقت خواب، با خدای بزرگ و مهربان صحبت کن و بدان که او بسیار قدرتمند است و همیشه کنار تو است و تمام مدت شب کنارت می ماند تا مواظبت باشد.