کتاب پانزده زندگی اول هری آگوست کلر نورث نشر هیرمند

*** با دریافت این فایل، بخشی از کتاب را همزمان با ارائه در نمایشگاه کتاب، به صورت رایگان بخوانید *** در سال ۱۹۸۹ همزمان با سقوطِ دیوارِ برلین مُردم؛ تنها، در بیمارستانی در نیوکاسل، مردی طلاق‌گرفته و بی‌فرزند و بی مِلک و املاک که حتا در بسترِ مرگ تصور می‌کرد پسرِ پاتریک و هریت آگوستِ مرحوم بود و سرآخر از مرضی مُرد که در تمامِ عمرش مایه‌ی هلاکتش بود: مولتیپِل میِلوما که در سرتاسرِ بدن پخش می‌شود تا آن‌که بدن از کار بیفتد. طبعاً واکنشم به تولدِ دوباره، دقیقاً در همان جایی که زندگی‌ام شروع شده بود ‌ــ‌ در دستشوییِ زنانه‌ی ایستگاهِ بِرویک‌ـ‌اِپان‌ـ‌تویید، در شبِ سالِ نوی ۱۹۱۹، آن هم با تمامِ خاطراتِ زندگیِ پیشینم، همان جنونِ باسمه‌ای و پیش‌بینی‌پذیر را در من پدید آورد. وقتی خودآگاهِ بالغِ من با تمامِ عظمتش به بدنِ کودکانه‌ام بازگشت، اولش گیج شدم و بعد درد کشیدم و بعد شک کردم و بعد در ورطه‌ی یأس غلتیدم و بعد فریاد زدم و بعد جیغ کشیدم و سرانجام در هفت‌سالگی من را به آسایشگاهِ سنت‌مارگو سپردند که خودم هم صادقانه تصور می‌کردم جای مناسبی برایم باشد. بعد از شش ماه حبس در اتاق، توانستم خودم را از پنجره‌ای در طبقه‌ی سوم به بیرون پرت کنم...