کتاب خانه نشر نی

خانه در فرهنگ ایرانی یک حریم امن و مطمئن است. درون و بیرون آن تناقض‌های فراوانی دارد. شاید در کمتر داستان ایرانی بتوان خانه را عضوی از خانواده و عنصر اصلی نمایشنامه دانست. اما در نمایشنامه برای سه اتاق و یک پشت بام، خانه نه فقط چهار دیواری امن و حریم خصوصی بلکه یک شخصیت مهم به شمار می‌آید. خانه در این نمایشنامه نقش محوری دارد و در پیشبرد قصه و اهداف متن بسیار موثر است. نغمه ثمینی با کمک گرفتن از این موضوع خالق سه‌گانه‌ای با محوریت خانه بوده است و داستان خانه‌هایش را در این نمایشنامه به پایان برده است.

‌درباره‌ی کتاب خانه اثر نغمه ثمینی

کتاب خانه، ماجرای این نمایشنامه را به وسیله‌ی 7 شخصیت بیان می‌کند. آزاد (پدر)، رویا (مادر)، هامون (پسر بزرگ)، ماهان (پسر میانی)، پرنیان (دختر کوچک‌تر) و زن و مرد.

خانه در این نمایشنامه فراز و فرود زیادی را تجربه می‌کند. خانه نه فقط به عنوان محیط و مکان بلکه به عنوان یک کاراکتر تشخص یافته حضور دارد. آنچه در این خانه اتفاق می‌افتد در ابتدا جدایی، اندوه و بیماری است و موجب جدایی اعضای خانواده می‌گردد. اما به جای آنکه شخصیت‌های اصلی از خانه متنفر باشند خانه از آنها متنفر است. این خانواده هر روز کوچکتر از روز قبل می‌شود و نویسنده به با دادن هویت به خانه، خانه را مسبب این موضوع می‌داند.

شخصیت‌های این نمایشنامه با شخصیت افرادی که انسان در زندگی روزمره می‌بیند ارتباط نزدیکی دارد و این موضوع ماجرا را ملموس و باورپذیر می‌کند. نغمه ثمینی با بهره گرفتن از تمثیل و سیال ذهن یک رئالیسم جادویی خلق کرده است. او به شکلی هنرمندانه به سو تفاهم‌ها و کج‌فهمی‌ها که فاصله را به دنبال دارد، اشاره می‌کند و روزمرگی‌های و همزیستی به ناچار مسالمت آمیز در زندگی شماری از خانواده‌های ایرانی را به تصویر می‌کشد.

مروری بر فصل‌های کتاب خانه نمایشنامه برای سه اتاق و یک پشت‌بام

اول: اتاق خواب

دوم: آشپزخانه

سوم: حمام

چهارم: پشت بام

پسگفتار

‌نقد‌ها و نظرات درباره‌ی کتاب خانه نمایشنامه برای سه اتاق و یک پشت‌بام

‌نمایشنامه‌ی خانه با دو نمایشنامه‌ی «خواب در فنجان خالی» و «شکلک» قرابت معنایی دارد. در این سه نمایشنامه، خانه یک عنصر مهم تشخص یافته است و بار معنایی زیادی را به دوش می‌کشد. شکل و شمایل این خانه‌ها در ابتدا عمارتی باشکوه و موروثی بود اما با گذر زمان به خانه‌ای کوچک و متعلق به طبقه‌ی متوسط تنزل پیدا می‌کند. شکل خانه‌ها با با سالیان دور تغییر می‌یابد و با گذر سال‌ها و در ارتباط با نسل جدیدقدرت و شکوه خود را از دست می‌دهد و در انتها به دنبال یک فرایند تاریخی مضممحل می‌شود و می‌میرد.

درباره‌ی نغمه ثمینی نویسنده‌ی کتاب خانه نمایشنامه برای سه اتاق و یک پشت‌بام

نغمه ثمینی نویسنده و نمایش‌نامه نویس، روزنامه‌نگار و منتقد در 15 خرداد سال 1352در تهران متولد شد. او تحصیلات خود را در رشته‌ی ادبیات نمایشی و سینما ادامه داد و از دانشگاه تهران فارغ‌التحصیل شد. او مدرک دکترای خود را در رشته پژوهش هنر از دانشگاه تربیت مدرس اخذ کرده است. او اکنون به عنوان استادیار و یکی از اعضای هیئت علمی دانشکده‌ی هنرهای نمایشی دانشگاه تهران مشغول به کار است.

نمایشنامه و فیلم‌نامه‌های نغمه ثمینی

نغمه ثمینی نویسنده‌ای فعال و پرکار است. آثار او به یک رشته محدود نمی‌شود. او در حوزه‌های مختلفی نظیر نگارش فیلم‌نامه، نمایشنامه، آثار پژوهشی و ترجمه در فعالیت داشته است.  اغلب آثار نغمه ثمینی به حوزه سینما اختصاص دارد. فیلم‌های سینمایی «سه زن»، «سه جلسه‌ی تراپی»، «طعم شیرین خیال» و «حیران» از آثار او در عرصه‌ی فیلمنامه نویسی به شمار میی‌آید.

نغمه ثمینی تاکنون نمایشنامه‌های زیادی را منتشر کرده است که پیش از انتشار همگی آنها بر روی صحنه رفته‌اند. از معروف‌ترین آثار او می‌توان به نمایشنامه‌های «خواب در فنجان خالی»، «اسب‏‌هاى آسمان خاكستر مى‏‌بارند»، «زبان تمشک‌های وحشی» و «خانه» اشاره کرد. نمایشنامه‌ی «خانه» با کارگردانی کیومرث مرادی در تیر ماه 1388 در تئاتر شهر به اجرا درآمد. پیام دهکردی، هدایت هاشمی، نازگل نادریان، نگار عابدی، مهدی سلطانی، ستاره پسیانی و محسن رستگار در این نمایش به ایفای نقش پرداختند.

انتشارات نی کتاب خانه را در سال 1393 منتشر کرده است و در اختیار علاقه‌مندان به تئاتر و نمایشنامه‌خوانی قرار داده است.

چرا باید کتاب خانه نمایشنامه برای سه اتاق و یک پشت‌بام را خواند؟

کتاب خانه نمایشنامه برای سه اتاق و یک پشت‌بام در دسته‌ی کتاب‌های نمایشنامه فارسی قرار دارد. این کتاب  برای گروه سنی بزرگ‌سال و افرادی و نمایشنامه علاقمندند مناسب است. تعداد صفحات نسخه‌ی چاپی کتاب 118 صفحه است که با مطالعه‌ی روزانه 20 دقیقه می‌توانید این کتاب را در 5 روز بخوانید.

کتاب خانه نمایشنامه برای سه اتاق و یک پشت‌بام حجم اندکی دارد و برای افرادی که وقت کافی برای خواندن کتاب‌های طولانی را ندارند و قصد دارند کتابی مختصر با موضوع نمایشنامه فارسی را بخوانند مفید خواهد بود.

در بخشی از کتاب خانه نمایشنامه برای سه اتاق و یک پشت‌بام می‌خوانیم

زن کنار تخت چمباتمه می‌زند و چشم‌هایش آرام هم می‌آید. هامون داخل می‌شود. انگار لنگ می‌زند. جعبه‌ای در بسته را در دست دارد. او ابتدا در چمدان را باز می‌کند و بالش را درمی‌آورد و آرام زیر سر آزاد می‌گذارد. نگاهش به ساعت دیواری داخل چمدان می‌افتد. آن را برمی‌دارد. با دست خاکش را می‌گیرد. بعد نگاهی به زن می‌اندازد؛ مهربان و دلتنگ و کنجکاو. هامون ملحفه سفید را روی زن می‌کشد. انگار که روی جسدی را ملحفه می‌کشد.

هامون: (به ضبط صوت)... مامان می‌میرم. همون شبی که من به دنیا می‌آم. یه گلوله سرگردان؛ میون هزار گلوله سرگردان. تو اون شلوغی معلوم نیست از کجا اومده و از کدوم اسلحه شلیک شده. گلوله صاف می‌خورت به سر مامان که نشسته توی ماشین. بابا با دو تا بستنی گل و بلبل که بر می‌گرده. می بینه از مامان مثل رودخونه خون می‌ره. یکی دو سال قبل از انقلابه. خیابونا شلوغ پلوغه. بابا اولین قسط خونه رو داده و سرحاله. مامان رو آورده شیرینی بده. مامان من رو حامله ست. ماه‌های آخر. هیچ کدوم‌شون نمی‌دونن فرصت‌شون برای باهم بودن این قدر کوتاهه. تا قبلش دائم به هم یادآوری می‌کنن که خوشبختی‌شون ابدی نیست. این ساعتم برای همین می‌خرن و آویزونش می‌کنن این جا روبه روی تختخواب... که شب به شب و صبح به صبح یادشون بیفته زمان چقدر زود می‌گذره و تا چشم به هم بزنی رسیده‌ای به آخر خط! این ساعت اولین چیزیه که برای این خونه می‌خرن. و تنها نشونه‌ای از نشونه های مامان که بابا آتیشش نمی‌زنه.... اين رو فقط من می دونم. نه هیچ کس دیگه. تردید بابا برای این که از این خونه بره همه‌ش بر می‌گرده به من. اون ازم خجالت می کشه. فکر می‌کنه باید برام توضیح بده که چرا بعد از مرگ مامان همه لباساش رو، تمام عکساش رو، تک تک نشونه هاش رو آتیش زده. فکر می‌کنه قبل از رفتن باید برای من بگه که از شدت غم و غصه دیوانه شده بوده. خوبیش اینه که من بالاخره مشب مامان رو می‌بینم برای اولین بار.