بافندگان در دورانی نوشته میشد که هر چند انقلاب اروپایی ۱۸۴۸ شکست خورده بود، اما شبح انقلاب همچنان بر سر اروپا سایه گسترده بود. بنابراین گزینش موضوع انقلاب بافندگان برای هاپتمان تنها بازگفت یک حادثهی تاریخی نبود، بلکه همچون ایدهی بنیامینی کندن تکهای از گذشته و بازشناخت آن به مثابهی مسئله زمان حال بود. پایان دگرگونشدهی نمایش که لحظهی شکست را حذف میکند، ضمن آن که به شیوهای برشتی آشنایی تماشاگر با واقعهی تاریخی را بیگانه میکند، با ایدهی بنیامینی رستگاری نیز ادغام میشود. زیرا در دستگاه فکری بنیامین بازگفتِ تاریخِ گذشته، کنشی معطوف به رستگاری است. اما یادمان باشد، برشت و بنیامین هنوز به دنیا نیامده بودند.