کتاب جوردانو مسعود خیام نشر قطره

آن‌ماری: رمان زندگی تو را نوشته‌اند.

جوردانو: آن کس که از آتش بترسد نباید زندگی مرا بنویسد.

آن‌ماری: سخن از تو بسیار است. فیلم زندگی‌ات را ساخته‌اند، نمایش آن را نیز بر صحنه برده‌اند.

جوردانو: روشناییِ امیدْ تیرگیِ نوید را برطرف کرده؟

آن‌ماری: خوشی روزها تمامی نداشت. روی کوهْ برف نشسته بود. روزها بلندتر می‌شدند و هوا گرم‌تر می‌شد. گل‌های مروارید و یخ کم‌کم جای خود را به اقاقی و یاس می‌دادند. بهار شروع شده بود. لطافت هوا را با همه‌ی سلول‌های پوستم حس می‌کردم.

هوا را لمس می‌کردم.

از طراوت بهار پُر می‌شدم. گل‌ها را به صورتم می‌کشیدم و به‌نرمی نوازش می‌کردم. از آغوش گل یخ به آغوش گل یاس می‌غلتیدم. با گل‌ها حرف می‌زدم. آرزوها و دعاهایم را با آواز می‌خواندم. به گل‌ها ابراز عشق می‌کردم.

-از متن کتاب-