کتاب ستارگان بین خورشید و ماه بنگاه ترجمه و نشر کتاب پارسه

کتابی که پیش روی شماست، تصویری از زنی پناه‌جوست که اهل کرۀ شمالی‌ست. زنی که گریختن و یافتن پناهی و پناهگاهی برای یک زندگی ساده آرزوی اوست. زنی که اسیر ازدواجی زودهنگام شده است و از چند سو مورد ظلم قرار گرفته، نخست مردانی برآمده از فرهنگی مردسالار که خود را محق می‌دانند تا هر بلایی بر سر زن بیاورند و دیگر دولتی جابر و خون‌آشام که براساس یک سیستم شرم‌آور با خانواده‌ها برخورد می‌کند. هر خانواده براساسِ سوابق اجدادی‌شان در وفاداری سیاسی به دولت کره‌ شمالی سهم می‌برند و بدا به‌حال آنانی که میراث‌دار بدنامی باشند؛ نسل‌درنسل به فقر و فلاکت محکوم خواهند شد. در چنین جامعه‌ای‌ست که باوجودِ شعار جامعۀ اشتراکی، همه به یک میزان سهم نمی‌برند. قرائت مشترک‌بودن در جوامع استبدادی براساس واکنشی جابرانه است که سردمداران رقم می‌زنند. سانهوا (لوسیا جانگ) یکی از همین بدنامان است. زنی که به ‌جرم فرار عمو و پدربزرگ مادری‌اش به کرۀ جنوبی، داغ ننگی بر پیشانی دارد و به کیفر این جرم در کودکی همیشه گرسنه است و در بزرگسالی نه شغل مناسبی دارد و نه سرپناه خوبی. دردناک‌تر آنکه در همین ایام، در ازدواجی ناخواسته، که ناشی از ناآگاهی و توهم عشق بوده و علت آن تجاوز همکارش بوده است، باردار می‌شود و در دایرۀ ظلم و جور آن‌قدر می‌چرخد و رنج می‌کشد تا بالاخره می‌تواند فرار کند. این روایت، روایت کلان است، اما همۀ آن نیست. مهم‌ترین هستۀ روایت آرزو و امیدداشتن است، در کنار حضور آرامش‌بخشِ خرده‌روایت‌هایی‌ از فرهنگ مرسوم آسیای دور، آرمان‌های کنفسیوسی که یکی از پررنگ‌ترین آن وفاداری به خانواده است، همراه نمایش زنان قدرتمند و وفادار که حضور و نفوذی چشمگیر در جامعۀ مردسالار دارند و دیگر سنت ارزشمند احترام به بزرگان خانواده که در قارۀ آسیا سابقه‌ای دیرسال دارد و برآمده از آیینی دیگر است؛ آیین ستایش اجداد. نکتۀ جالب آنکه، این سنت در محیطی کمونیستی رشد می‌کند و می‌بالد. این موارد از جمله خرده‌روایت‌های این کتاب است. البته مهم‌ترین موضوع، آشکارکردنِ جبر ظالمانۀ خانوادۀ «کیم» است. جبری که سایۀ آن بر تمام مردم کره شمالی گسترانیده شده است و نتیجه‌ای جز قحطی و رنج و فقر ندارد. وقتی استبداد با فقر گره بخورد، نتیجه زندانی می‌شود که شعله‌های برافراختهْ میله‌های آن هستند، و از آن سخت‌تر آنکه در چنین زندانی، در مقام جنس چندم به‌حساب بیایی؛ مقامی که زنان در کرۀ شمالی از آن برخوردارند.

با آنکه درد در این کتاب حضوری قاطع دارد، اما می‌توان از میان کلمات و حتی سپیدی‌های سطرها، لذتِ کودکانۀ بازی‌کردن، خانواده‌داشتن و عشق را دید. عشقی که مثل منشور چند وجه دارد: عشق جوانی، عشق مادرانه و عشق به آزادی. رؤیای آزادی، پرشورترین رؤیای این کتاب است و همین رؤیاست که شوق زندگی را در جان‌های رنج‌دیده زنده نگه می‌دارد.