کتاب زنی که دیگر نمی‌خواست مرد باشد نشر بنیاد فرهنگ زندگی دیجیتال

از روزی که با دارایی خطرناکی به نام زیبایی جسمی ­ام، آشنا شده ­ام؛ با ترس و نگرانی با سرمایۀ زنانگی خودم جنگیده­ ام. آن را نفی کرده ­ام. به رویش برزنت ضخیمی کشیده­ ام که مورد تجاوز مردی قرار نگیرد.

یک روز در مقابل اقواممان که مهمانی آمده بودند، میرقصیدم. حدود نه سال داشتم. یک لحظه پدرم را دیدم که با اضطراب به مهمان‌ها و من می­ نگریست. برخاست، دست مرا کشید و نشاند. در همان حال زیر لبی گفت:

«بشین، دخترۀ جلف!»

معنی این جمله را نمی­فهمیدم. اما حس می­کردم که لقب زشتی برای من است. لقبی که در طول زندگی ­ام، هرگز از روح و روانم بیرون نرفت. لقبی که هرگاه احساس لیاقت می­کردم، مثل پتکی روانم را خرد می­کرد.