کتاب پزشک قانونی نشر داهی

کانکلین هفت‌تیرش را درآورد؛ ولی لوله‌اش را به‌سمت پایین نگه داشت. از طول اتاق نشیمن عبور کرد و به اتاق پذیرایی که مبلمان مدرنی داشت، رسید. از پنجره‌های دیوار پشتی، چمن‌ها و باغ آراسته با راهروی سنگفرش‌شده، دیده می‌شد. در سمت راست داخل چمن‌ها یک استخر قرار داشت. زمانی که او به انتهای خانه رسید، دوباره اسم آقای مورفی را صدا زد. صدای موسیقی را که از بیرون درهای شیشه‌ای کشویی می‌آمد، شنید. در آن‌جا یک‌دست مبلمان از جنس ساقه‌ی کاج رو به دریا بود. مردی بلند شد و درحالی‌که یک برگه کاغذ در دستش بود به‌سمت کانکلین برگشت؛ او درشت، خوش‌هیکل و خوش‌تیپ بود و چیزی شبیه یک ژاکت پشمی کشمیری نیمه‌زیپ‌دار و یک شلوار جین گران‌قیمت پوشیده بود و هیچ نشانه‌ای از آسیب‌دیدگی نداشت...