کتاب شیبا کوچولو، برگرد نشر انتشارات علمی و فرهنگی

تِرک: کوچولو جون، من نمی‌تونم کل روز رو این طوری وایسم ها.

مِری: هر وقت خواستی، استراحت کن.

تِرک: باشه.

مِری: (به لولا) اگر طراحی ام خوب باشه، برای تبلیغ دوِ امدادی اسپرینگ انتخابش می‌کنن.

لولا: آره، گفتی بِهِم.

مِری: (به تِرک) این طراحی ها که تموم شِه، دیگر مزاحِمِت نمی‌شم.

تِرک: مزاحمَت نیست. (شانه‌اش را می‌مالد و دوباره ژست می‌گیرد.) البته ژست سختیه. شونه‌ام درد گرفته.

(مری توجهی نمی‌کند. لولا با دقت تِرک را می‌نگرد. تِرک تا حدی متوجه نگاه لولا می‌شود و ژستش به هم می‌خورَد. این اتفاق تمرکز لولا را هم به هم می‌زند.)

لولا: می‌رم براتون قهوه درست کنم.

(به آشپرخانه می‌رود.)

تِرک: (به آرامی با مری صحبت می‌کند.) آهای، نمی‌تونی یه کم از اینجا بیرونش کنی؟ یه جوری نگاهم می‌کنه انگار لختِ لختم.

مِری: (می‌خندد.) نمی‌تونم از خانه‌اش بیرونش کنم که، می‌تونم؟

تِرک: احیاناً تا حالا مرد ندیده!

مِری: مرد خوش‌تیپ مُش‌تیپ گنده مثل تو ندیده تِرکی جون.

(تِرک که مورد تملق قرار گرفته، لبخند می‌زند. هر گونه تعریف از اندامش را دعوتی ناگهانی برای عشق‌بازی می‌پندارد. مری را از جایش می‌کشد و بلند می‌کند و او را می‌بوسد. در همین حین دکتر از ایوان ورودی خانه بالا می‌آید. مری، تِرک را به عقب هل می‌دهد.)

-از متن کتاب-