معرفی، خرید و دانلود کتاب صوتی امضای چشم تو

مجموعه اشعار کلاسیک «امضای چشم تو» به قلم یدالله گودرزی اشعاری است عاشقانه و لطیف که با صدای دلنشین مهران دوستی می‌شنوید. شنیدن این اشعار با صدای حماسه‌خوانی چون مهران دوستی جان روانی به این لطافت عاشقانه می‌دهد و شنیدنش را دلپذیرتر از پیش می‌کند.

یدالله گودرزی شاعر، پژوهشگر، مترجم و ترانه‌نویس ایرانی است. او تحصیلات خود را در رشته‌های زبان و ادبیات فارسی و ادبیات عرب تا مرحله دکترا ادامه داد و از محضر استادانی چون شفیعی کدکنی، قیصر امین‌پور، دکتر اصغر دادبه، دکتر محمود شایگانفر و دکتر پروین گنابادی بهره برد. او همچنین به فراگیری خوشنویسی تا مرحله ممتاز پرداخت. وی به غیر از سرودن شعر، به نوشتن مقالات متعدد در موضوع نقد شعر پرداخته است. گودرزی در دهه هفتاد وارد کار مطبوعاتی شد و مسئولیت ادبی برخی از مجلات را به عهده گرفت. وی مسئول صفحات شعر برخی روزنامه‌ها و مجله «سروش» بوده و سردبیری مجله «صدای ماندگار» را به مدت سه سال عهده داشته است.

مهران دوستی، گوینده مجموعه اشعار «امضای چشم تو» گوینده رادیو و مجری برنامه‌های تلویزیونی ایرانی بود. مهران دوستی فعالیت خود را از سال ۱۳۵۹ با رادیو رشت آغاز کرد. سپس به تهران آمد و تست گویندگی داد. وقتی استادان صدای او را شنیدند، همه متفق القول بودند که صدای خوب و متفاوتی دارد. از آنجا که صدای دوستی بسیار حماسی و بانشاط بود، نه تنها برای گویندگی برنامه های مختلف رادیو، بلکه در تمام اتفاقات حساس و ملی، او به عنوان یک گوینده پرانرژی و بانشاط همراه رسانه ملی بود. بخشی از تسلط و تبحر مهران دوستی در اجرا به خاطر میزان اطلاعات و دانایی بالایی بود که از مطالعه کتاب‌ها و نشریات به دست آورده بود. برنامه «هزار پنجره» با تهیه‌کنندگی نعمت رئوفی و نویسندگی و سردبیری یدالله گودرزی، عرصه‌ای تازه برای درخشش مهران دوستی فراهم کرد. دوستی توانسته بود با اجرای بی نظیر خود، سلسله برنامه‌های ساعات بعد از ظهر رادیو جوان را تبدیل به پرشنونده‌ترین ساعات رادیو کند. اجرای حماسی داستان‌های کهن از جمله شاهنامه فردوسی با صدای مخملی او زبانزد علاقمندان رادیو بود.

در قسمتی از این مجموعه شعر، با صدای مهران دوستی می‌شنوید:

«منم که گام می‌زنم همیشه در مسیر تو

بدون تو کجا رود کسی که شد اسیر تو

همیشه سرپناه تو حریم دست‌های من

همیشه سایبان من نگاه سر به زیر تو

تمام آنچه هست در اتاق گوش می‌شود

به گوش تا که می‌رسد صدای چون حریر تو...»