کتاب صوتی زنی در من قدم می‌زند نشر نوین کتاب

گزیده شعرهای شاعر بزرگ جهان عرب «نزار قبانی» که با صدای اردشیر رستمی می‌شنوید، گلچینی از عاشقانه‌های بی‌بدیلی است که نزار در مدح همسرش و زیبایی‌های او سروده است. شعر‌هایی که در عین حفظ ادبیات اصیل عرب، آمیختگی‌ای با ادبیات روزمره مردم داشته و همین مساله، احساس قرابتی را بین شعر و شنونده آن، ایجاد کرده است.

نزار قبانی که با ساختارشکنی و ایجاد سبک منحصربه‌فرد خود در توصیف ویژگی‌های زنانه، به شهرت رسید، در این مجموعه آثار، که با همت شهاب گودرزی به فارسی ترجمه شده است، همسرش را به عنوان لایق‌ترین موضوعی که شعر می‌تواند به آن بپردازد، انتخاب کرده، و توصیفات بی‌نظیری را در خطاب به ایشان، به نظم آورده است.

غالب اشعار این مجموعه، از کتاب «زنی در من قدم می‌زند» گزیده شده است، اما به همت مترجم آثار نزار، اشعار گلچین شده‌ دیگری نیز به این مجموعه اضافه شده است.

خوانش این مجموعه با صدای اردشیر رستمی، که سالهاست با اشعار نزار قبانی انس بسیاری دارد، تجربه دلنشین‌تری را از شنیدن گزیده اشعار برای مخاطبانش، ایجاد می‌کند.

بخشی از اشعار، که با صدای اردشیر رستمی می‌شنوید:

«بیشترین چیزی که در عشق تو آزارم می‌دهد،

این است که چرا نمی‌توانم بیشتر دوستت بدارم.

و بیشترین چیزی که درباره حواس پنجگانه عذابم می‌دهد،

این است که چرا آنها فقط پنج تا هستند نه بیشتر؟!

زنی بی‌نظیر چون تو به حواس بسیار و استثنائی نیاز دارد؛

به عشق‌های استثنائی و اشک‌های استثنائی...

بیشترین چیزی که درباره «زبان» آزارم می‌دهد این است که برای گفتن از تو، ناقص است،

و «نویسندگی» هم نمی‌تواند تو را بنویسد.

تو زنی دشوار و آسمان‌فرسا هستی،

و واژه‌های من چون اسب‌های خسته بر ارتفاعات تو له‌له می‌زنند،

و عبارات من برای تصویر شعاع تو کافی نیست.

مشکل از تو نیست،

مشکل از حروف الفباست،

که تنها بیست‌وهشت حرف دارد.

از این رو برای بیان گستره زنانگی تو ناتوان است!»

انقلابی که در شعر عرب به واسطه سروده‌های نزار قبانی رخ داد، بدین جهت بود که برای اولین بار اشعاری شنیده می‌شد که بی‌پروا و بدون هیچ سانسوری به عشق و به ویژه «زن» می‌پرداخت و توانایی این را داشت که حتی در شعر‌های سیاسی‌اش، به دفاع از زن و زنانگی بپردازد. همین امر نزار را به یکی از روشن‌فکرترین افراد زمانه خود تبدیل کرد.

در مصاحبه‌ای، نزار قبانی به رسالتش در سرودن شعر اشاره‌ای کرده و می‌گوید: «عشق در جهان عرب مانند یک زندانی است و من می‌خواهم آن را آزاد کنم. من می‌خواهم با شعرم روح، حس و جسم عرب را آزاد کنم. روابط زن و مرد در جامعه ما سالم نیست.»