کتاب چگونه دیکتاتور باشیم نشر یاسین قاسمی‌بجد - نسخه صوتی

بخشی از کتاب

- EUR (محله نمایشگاه جهانی) واقع در لبه مرکز تاریخی، یکی از سخت‌گیرانه‌ترین مناطق رم است. این منطقه در دهه ۱۹۵۰ ساخته شد تا تمدنی جدید و ابدی را به نمایش بگذارد. موسولینی این ایده را پرورش داد که او آدمی مردمی و قابل دسترس برای همگان است.

- پس از جنگ، ایتالیا دوره‌ای از ناآرامی‌های صنعتی را تجربه کرد. حزب سوسیالیست به‌سرعت رشد کرد و کنفدراسیون عمومی کار تا سال ۱۹۲۰ بیش از دو میلیون عضو داشت. موسولینی جنبشی را به راه انداخت که تبدیل به حزب فاشیست شد و شروع به فراگیری درس‌های ضربتی و سریع کرد.

- در سال ۱۹۲۱، دولت به امید جلب حمایت فاشیست‌ها و استفاده از آن‌ها برای تضعیف احزاب اپوزیسیون چپ، آشکارا توجه خود را به سمت آن‌ها معطوف کرد. ارتش دلسوز بود. بااین‌حال جوخه‌های فاشیست در خیابان‌ها پرسه می‌زدند و مخالفان خود را می‌زدند و به صدها مقر اتحادیه‌های کارگری و مراکز حزب سوسیالیست حمله می‌کردند.

- درحالی‌که او تصویری از رهبری آهنین ارائه می‌کرد، فاشیسم یک جنبش متحد نبود. این ادغام آزاد رهبران جوخه‌های محلی بود و موسولینی مجبور شد یک دولت ائتلافی تشکیل دهد که تمام فاشیست‌های برجسته را از سمت خود کنار بگذارد.

- سخنرانی موسولینی در ۳ ژانویه ۱۹۲۵ آخرین فشاری بود که ایتالیا را تحت حاکمیت کامل فاشیستی قرار داد. آزادی بیان مطبوعات محدود شد و آزادی‌های مدنی درهم شکست. ظرف چند روز، پلیس اعضای مخالفان را دستگیر کرد.

- موسولینی به فاشیست‌ها بدگمان بود و مطمئن شد که بین دولت و بوروکراسی حزبی تفرقه بیندازد و بر آن‌ها حکومت کند. او در نمایشِ تصویر خود استادانه عمل می‌کرد و ژست‌ها و قیافه‌های خاصی را با دقت مورد مطالعه قرار داد.

- پس از ترور متئوتی، تصویر موسولینی به کلی تغییر کرد. سخنرانی‌های او به‌طور گسترده منتشر و توزیع شد و نام او در همه چیز از روزنامه گرفته تا صابون دیده می‌شد.

- موسولینی از طریق زندگینامه‌ای که توسط معشوقه سابقش، مارگریتا سارفاتی نوشته شده بود، وجهه انسانی گرفت. این کتاب دوران کودکی او را اسطوره‌سازی کرده و او را به‌عنوان مردی توصیف می‌کرد که برای تحسین شدن و القای فداکاری به دیگران به دنیا آمده بود.

- موسولینی رهبر بزرگی بود و از قدرت خود برای دریافت تحسین و ستایش از جانب پیروانش استفاده کرد. او همچنین به دیگران بسیار مشکوک بود و دائماً پیروان خود را جایگزین می‌کرد.