کتاب زندگی من همچون بدلکارها جلد 2 نشر انتشارات کتاب کوله‌پشتی

اولین روز مدرسه، همیشه بدترین روز سال است. مثل این می‌ماند که جراحی دیوانه پرتت کند روی تخت جراحی و یکی از اعضای اصلی بدنت، به اسم تابستان، را از سینه‌ات دربیاورد. او نمی‌داند بچه‌ها چقدر به این عضو نیاز دارند؛ برایشان مثل کبد یا طحال می‌ماند.

حس می‌کنم با برگشتن به مدرسه، کبود شده‌ام؛ تازه هنوز حتی سر کلاس هم نرفته‌ام. شاید اگر پیش پرستار بروم، دلش به حالم بسوزد و برایم تجهیزات مراقبت پزشکی اورژانسی جور کند. ولی قبل از اینکه بتوانم آرزوی آخرم را بکنم، دوستم، مت، سقلمه‌ای به بازویم می‌زند و من را از این فکر و خیال کابوس‌وار بیرون می‌کشد.

مت می‌گوید: «مطمئنم امسال به بدی سال‌های قبل نیست.» همان‌طور که حرف می‌زنیم، متوجه برچسب قیمتی می‌شود که از آستین لباسش آویزان است و آن را می‌کشد و جدا می‌کند.

وقتی فهمیدیم امسال آقای مارونی معلممان شده، کم مانده بود بابت شروع مدرسه هیجان‌زده بشویم.

«خیلی خوبه که بالاخره یه معلمِ مرد داریم؛ من هیچ‌وقت معلم آقا نداشتم.» مدرسه‌ای را تصور می‌کنم که پر از معلم‌های مرد، مبل راحتی، چیپس سیب‌زمینی و تلویزیون‌های صفحه‌تخت است.

-از متن کتاب-