کتاب اسم، مکان، حیوان، شی اثر لاکس ناراین نشر نوژین

چه زمانی دوست دارید شکست بخورید؟

شاید، هیچ‌وقت!

اگر قرار باشد بدترین زمان‌ها را برای شکست خوردن انتخاب کنیم، احتمالاً شش ساعت قبل از تولد پنجاه‌سالگی در صدر جدول بدترین زمان‌ها قرار بگیرد.

برای جان دقیقاً همین اتفاق افتاد. شکستی از نوع هویتی. در رستوران غروب، شهر لینکلن پارک، ایالت نیوجرسی. رستورانی محبوب بین خلبان‌ها، دقیقاً کنار باند اصلی فرودگاه. رستوران پاتوق خلبان‌ها و به این معروف بود که یک جای دنج برای تماشا و نقاشی غروب خورشید است. البته که رنگ‌های این پالت نقاشی باید در هر فصل عوض شود. همچنین می‌شد تلاقی نبوغ مهندسی و خلاقیت انسانی را در هواپیماها و هلیکوپترهای کوچکی که در حال تمرین بلند شدن و نشستن بودند، تماشا کرد.

به علاوه، این رستوران یک جای مناسب برای غذا خوردن و وقت گذراندن با دوستان قدیمی بود، دقیقاً همان کاری که ما (جان، راج، مونا و من) در آن لحظات انجام می‌دادیم.

ما یک گروه صمیمی چهارنفره بودیم که از زمان دانشگاه مرتب با هم در ارتباط بودیم. سعی می‌کردیم حداقل هر دو سال یک بار و معمولاً در خانهٔ یک نفر با هم قرار داشته باشیم. وقتی زندگی یا کار باعث می‌شد به شهر محل زندگی دوستمان برویم، معمولاً مشتاقانه دعوت می‌شدیم که شب را در خانه آن‌ها سر کنیم. لحظات همراهی‌مان همیشه با یک غذای دلپذیر، یک نوشیدنی دل‌نشین و با مرور خاطرات قدیمی می‌گذشت. تجارب و داستان‌هایمان دربارهٔ تغییر شغل و حرفه در کشورها و قاره‌های مختلف را با هم به اشتراک می‌گذاشتیم. وقتی خواستگاری می‌رفتیم، ازدواج می‌کردیم، بچه‌دار می‌شدیم، عزیزانمان را از دست می‌دادیم، در شغلمان پیشرفت می‌کردیم، یا در شهرهای مختلف دنیا جاگیر می‌شدیم، در غم و شادی یکدیگر شریک بودیم.