کتاب خدا و عشق دل نشر فکربکر

در خزان سال ۱۳۷۳ دوست عزیزم آقای غلامحسین یوسفی متخلص به ناقوس شاعر بی رقیب و بی حریف شهر و دیارمان، مجموعه ای از غزلیات و مثنوی اش را به من مرحمت نمود و رخصت داد که من بی مایه و بری از فضل و هنر مطلبی در آن بنگارم، هم اکنون در گوشه و کنار این سرزمین، هزاران شاعر، شعر می سرایند و منتشر می سازند، با وجود این باید بپذیریم که نقش شعر در اعتلای فرهنگ اسلامی و ارزش های انسانی و تحرّک اجتماعی و تحوّل جامعه ما نارسا می باشد. اعتقادم

براین است که بسیاری از شاعران معاصر در حدّ بالایی از پختگی و استادی قرار دارند که هم قدر دارند و هم حرمت و تعدادی از ایشان شعر خود را به خدمت اسلام و انقلاب و جلوه هایی از آن گرفته اند در عین حال شعر این دوره هم در محو عوارض نامطلوب انسانی و اجتماعی و هم در سوق دادن جامعه ی ما به سوی کمال سهم ناچیز و ناقابلی داشته است. لذا خیلی ها خود فریفته گشته ایم و همه ی آن چه از فضل و هنر داریم به رزق و ریا آلوده ایم و مزخرف کرده ایم، چون پاکی و صداقت و محبّت را بی اعتنا بوده ایم! هنوز نامهربانی ها و ناروایی ها چهره ی فرهنگ ما را کریه می نماید و هنوز شعر و فضل و هنرمان از مقابله با حماقت و جهالت، نفرت دارد و ناقوس از معدود شاعرانی ست که در حال حاضر سرود محبّت و کیدلی و صداقت و کیرنگی را می سراید. بنده از دوران تحصیل با ناقوس و شعرش آشنا هستم، مهربان است و باصفا، بی آزار است و بی ریا، ساده است و بر آن نیست تاا ز نردبان شعرش بر بام عزّت و افتخار نشیند.ا و تحصیلات دانشگاهی دارد و پیوسته به شغل دبیری و تدریس در دبیرستان ها و دانشگاه ها پرداخته است. وجود و حضورش در این شهر دورافتاده و کویری برای اهل فضل و ادب و فرهنگ، نعمت است و غنیمت، ناقوس منزل ها و وادی های بسیار پیموده و کوره ها گشته است.