کتاب هاویه ابوتراب خسروی نشر مرکز

من به داستان به عنوان يک کپی از زندگی نگاه نمی‎‌کنم. کپی کردن شکل عادی بخشی از زندگی برای من نويسنده ارزشی ندارد. داستانی که می‌‎نويسم بايد جهانی تازه، شرايطی تازه، داشته باشد. بايد اشيا و رفتار اشيا شکل بديعی به داستان بدهد. بايد يک زيبايی تازه خلق کرد. زيبايی‌‎ای که حتماً معنادار خواهد بود. استمرار در نوشتن به منظور کشف فضاهای تازه درحين نوشتن است. چرا که نوشتن کشف است. ممکن است نويسنده‌‎ای در شروع کار کليت داستانی را در ذهنش نداشته‌باشد. اين خصوصيت کشاف نوشتن است که اجزا و شکل و پيکره‎‌ی داستان را پيدا می‎‌کند و در نهايت ايجاد داستان بديع می‎‌کند... همه‎‌ی اينها را، بايد به صورت يک هارمونی ايجاد کرد. در اين هارمونی کلمات هر جزيی، هر تصويری و هر کلمه‎‌ای جای خودش را دارد...

از مصاحبه‌ای با ابوتراب خسروی