معرفی، خرید و دانلود کتاب مغز شما بیش از آنچه فکرش را بکنید می‌داند

این کتاب دربارۀ فرایند‌های مغزی درگیر در یادگیری و همچنین از دست دادن خویشتن‌داری است. هر بخش آن جداگانه مشخص می‌کند که در هر زمینه‌ای به کدام قشر از مردم و یا کدام موقعیت باید بیشتر توجه کرد. هر بخش یک موضوع و اختلال رفتاری را مطرح می‌کند که من با همکارانم دهه‌ها بررسی کرده‌ام.

فصول ۱ و ۲ با مثال‌هایی از خودکنترل‌گری مغز در بیماران روان‌گسیخته یا اسکیزوفرنی شروع می‌شود و سپس با آثار انعطاف‌پذیری مغز در رفتار کردن، اندیشیدن و احساس کردن ادامه می‌یابد. سپس دربارۀ آنچه ما با عنوان شخصیت می‌شناسیم توضیح می‌دهم و این‌که آیا می‌توان شخصیت را فقط الگویی تقریباً تصادفی از مجموعۀ عادت‌ها دانست یا خیر.

فصول ۳ و ۴ دربارۀ بیماران سندروم قفل‌شدگی کامل، یعنی بیماران تماماً فلج، سخن می‌گوید. این‌که چگونه می‌توان به این بیماران آموخت تا با استفاده از ابزارهای تصویربرداری مغز، برپایۀ آخرین پیشرفت‌های فناوری، از مغز خود استفاده کنند و دوباره صحبت کنند و ارتباط برقرار کنند. سپس توضیح می‌دهم چگونه این ارتباط بارها نشان داده است که این افرادِ به‌ظاهر روبه‌مرگ و درحال‌احتضار، در واقع، از رضایتمندی بالایی برخوردارند. این نشانه‌ها علاوه‌بر آن‌که با مطالبۀ «خاموش کردن» این بیماران در تقابل است، هشداری است بر رویه‌ای غالب در مدیریت سلامت که از آن با نام وصیت‌نامۀ حیات یاد می‌کنند.

فصل ۵ قابلیت مغز برای بهبود خود در بیماران دچار صرع و یا سکته را توضیح می‌دهد، مثل بازیگر آلمانی، پیر آگوستینسکی، که پس از سکته یک طرف بدنش تقریباً کاملاً فلج شده بود، ولی توانست پس از درمان دوباره به صحنه بازگردد.

فصل ۶ نشان می‌دهد چگونه با استفاده از روش‌های آموزشی می‌توان اضطراب را تا حد زیادی خنثی کرد. برای این کار، معمولاً فقط به جلسه‌هایی از رویارویی درمانی نیاز است و نه به داروهایی که خود مشکل‌زا هستند و نه به تجهیزات پیشرفتۀ دیگر؛ گاهی اگر درمانگر خود را به بیمار زنجیر کند و یا با بیمار در پارک مدفوع سگ را جابه‌جا کند، مفید خواهد بود.

آنچه بیمارانِ اضطراب از آن رنج می‌برند کمبود چیزی است که در بسیاری از روان‌آزارها به‌وفور یافت می‌شود: فعالیت قسمتی از مغز که باعث می‌شود آن‌ها همواره مردد باشند. البته، روان‌آزارها همدلی و ترحم نیز ندارند، اما هیچ‌کدام از این‌ها باعث نمی‌شود در کار و حرفۀ خود موفق نباشند. بی‌شک بسیاری از روان‌آزارها را می‌توان در زندان‌ها یافت، اما گاهی بعضی از آن‌ها در هستۀ شرکت‌های بزرگ و یا در ردۀ بالاترین مراتب احزاب سیاسی نیز یافت می‌شوند. در نیمۀ پر لیوان، در فصل ۷، نشان داده می‌شود که مغز آن‌ها تغییرپذیر است؛ یعنی حتی روان‌آزارها نیز می‌توانند یاد بگیرند که ترحم‌گر و همدل باشند و به اندازۀ لازم ترس را تجربه کنند.