معرفی، خرید و دانلود کتاب نقش بازی بر آموزش و یادگیری کودکان

هرگونه فعالیت جسمی یا ذهنی هدفدار که در اوقات فراغت یا اشتغال و در جهت کسب لذت، تمدد اعصاب، آرام بخشی جسم یا ذهن بازیگر و اقناع نیازهای آنی یا دراز مدت فرد یا گروه، چه به صورت انفرادی یا گروهی انجام گیرد، بازی نامیده می شود. به فعالیتهایی که کودکان با جنب و جوش و تحرک و از روی میل و رغبت و رضایت کامل انجام می دهند بازی گفته می شود. بازی برای کودک امری فطری و نیازی طبیعی است. او عاشق بازی است و فعالیت و علاقه اش به بازی و جست و خیز نشانه سلامت جسمی و روحی اوست. بازی کودک را برای روبرو شدن با واقعیت های زندگی آماده می سازد و او را در تعدیل پرخاشگری، ستیزه جویی و کنترل احساسات همچون خشم و ترس کمک می کند. بازی وسیله ایست برای مهارت بخشیدن به حواس، بیان احساسات، برقراری روابط و همکاری با دیگران، یادگیر، آگاهی از قدرت و توانائیها و آشنایی با خواص فیزیکی اشیاء. ک.دکان از طریق بازی و فعالیتهای ورزشی به اجتماع وارد می شوند و در تعامل با همسالان خود توان بالقوه اجتماعی شدن را به فعل در می آورند. بنابراین نباید بازی را امری کم ارزش، تفننی و صرفا وسیله ای برای تفریح، سرگرمی و گذران اوقات فراغت تلقی نمود زیرا بازی یکی از عوامل مهم در سلامت و رشد جسمانی و روانی و عاطفی کودک است و اگر به خوبی طراحی و برنامه ریزی شود وسیله ای بسیار مناسب برای تربیت اجتماعی و تکوین شخصیت کودکان است. در دنیای امروز اهمیت بازی به حدی است که در اکثر محافل تعلیم و تربیت در باره آن بحث به میان می آید. بسیاری از کشورها بخصوص در مدارس پیش دبستانی و دبستانی برای تربیت شهروندانی مسئول و دانش آموزانی مشتاق آموختن با بهره گیری از بازی موفقیت های چشمگیری را کسب کرده و توانسته اند فضای مدارس را جذاب، با نشاط و دلپذیر نموده و به توفیق های آموزشی زیادی نائل شوند. در میدان عمل و حین اجرای بازی‌های هدفدار است که می توان فضایل اخلاقی را در شخصیت کودکان بارور کرد و ریشه گرایشات منفی را با دادن تذکرات و اشاره به نکات ارشادی در درون آنها خشکانید و گامی اساسی در تربیت و پرورش کودکان برداشت.

-متن از مقدمه کتاب-