معرفی، خرید و دانلود کتاب تئاتر درمانی طیف اتیسم

اگرچه از به کاربردن تئاتر برای کودکان با اختلال طیف اتیسم زمان زیادی نمی گذرد، اما تحقیقات اخیر نشان دهنده تاثیر مثبت این روش بر روی این کودکان می باشد. تئاتر برای کودکان اتیسم با هدف بهبود عملکرد اجتماعی و عاطفی و کاهش استرس، مورد استفاده قرار می گیرد. در تئاتر عوامل و محرکهایی چون دکور، نور، صدا، رنگ و تغییر وجود دارد که می‌تواند به افراد استثنائی به ویژه اتیسم فرصت تغییر، سازگاری و درک بهتر محیط پیرامون را بدهد. (مقدم،۱۳۹۵، فخری ۱۳۸۰))

تمرین تکنیک های مختلف به کودکان در درک احساسات کمک فراوانی می نماید. بوسیله این تمرینات کودکان با اختلال طیف اتیسم آموزش می بینند تا چگونه احساسات خود را بیان نمایند و در مقابل، احساسات دیگران را درک کنند. این تمرین ها به کودکان نحوه پاسخ دهی در "لحظه" را آموزش می دهد. همچنین، به بهبود اعتماد به نفس و هیجانات آن ها کمک می نماید. درحالیکه مهارت های خود را ارتقاء می بخشند، خود را به عنوان فردی اجتماعی می یابند که قادر به بیان خواسته هایش است. به علاوه، تئاتر فرصتی است تا کودکان اتیسم حضور در شرایط زندگی واقعی را تجربه نمایند. افراد اتیسم با واکنش های خود در مقابل موقعیت های دشوار و تحت فشار، درگیر می باشند و این تمرین ها به آنان فرصت تجربه پاسخ های گوناگون، بدون هیچ پیامدی را می دهد.(مقدم، ۱۳۹۵)

تئاتر فرصت کار با کودکان دیگر را به روشی خلاقانه و بسیار اجتماعی ایجاد می نماید. این یک مزیت بسیار خوب برای کودکان اتیسم می باشد که مدام در تعاملات خود با مشکل مواجه اند. تئاتر یک کارگروهی است که به کلیه افراد کمک می نماید تا مهارت های اجتماعی خود را ارتقاء بخشند. بسیاری از برنامه های این روش به کودکان اتیسم کمک می کند تا با همسالان خود تعاملی مطلوب داشته باشند. در واقع این نشان می دهد که تمامی کودکان حق پذیرفته شدن در اجتماع و ابراز احساسات خود را دارند.(آدام بیتا،۱۳۸۳)

آموزش مهارتها و تکنیک ها و تمرین تئاتر فرصتی برای افراد دارای اختلال اتیسم که همواره درگیرند ایجاد می نماید که بسیار مفید خواهد بود. در این تکنیک ها فعالیت های خلاقانه و سرگرم کننده قرار داده شده است. این برنامه ها به کودکان کمک می نماید تا مهارت های خود را بهبود ببخشند. لازم به ذکر است، کودکان نشانه های کلیدی اجتماعی را در یک موقعیت مشخص می کنند، ارتباط برقرار می کنند، حرکت می کنند، وانمود می کنند و به طور اجتماعی تعامل دارند.

با استفاده از داستان های نمایش، به کودکان فرصتی داده می شود تا خود را در موقعیتی متصور شوند و پاسخ ها و واکنش های خود را به آن موقعیت نشان دهند، بنابراین به کارگیری تئاتر فرصتی را ایجاد می نماید تا افراد با قرارگیری در موقعیت مشابه غیر واقعی، فرصت یادگیری نحوه پاسخ دهی را داشته باشند. کودکان و نوجوانان طیف اتیسم در جریان تمرین های تئاتر، بازدهی مطلوبی را از خود نشان داده اند. برای مثال، کودکان با اختلال طیف اتیسم بهبود خوبی را در زمینه تمایز حالات چهره ای از خود نشان می دهند. لازم به ذکر است، این کودکان غالبا قادر به تشخیص حالات هیجانی و تمایز قائل شدن بین حالات گوناگون چهره نمی باشند. این بهبود به دلیل این می باشد که در تئاتر تاکید بیشتری بر حالات چهره می شود، زیرا کودکان اتیسم باید بر روی چهره ها تمرکز بیشتری نمایند تا بتوانند به راحتی چهره های آشنا را تشخیص دهند.((ظفر قهرمانی نژاد، ۱۳۹۴)

یکی دیگر از تاکید های تئاتر بر روی چگونگی به کارگیری صداهای آوازی است. سه شکل ارتباطات شامل: تن یا صداهای آوازی، زبان بدن و حالات چهره می باشد. تمرین های تئاتر افراد را ملزم به رعایت دقیق این سه شکل ارتباطی می کند. این تمرین ها به کودکان آموزش می دهد تا توانایی تشخیص تن صدای شما را بدست آورند، هیجانات را متوجه شوند و بین حالات گوناگون واکنش شما و نحوه صحبت شما، تمایز قائل شوند. درک دیدگاه های خود و دیگران مهارتی است که در اجراهای تئاتر بدست می آید و تئاتر فرد را خود به خود در مسیر دستیابی به این مهم قرار می دهد.(فیل جونز، ۱۹۹۶، یثربی۱۳۸۳)

حال این مطالعه به دنبال بررسی این مساله اساسی می گردد که تا چه اندازه بکارگیری تکنیکهای تئاتر در بهبود کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال طیف اتیسم موثر است و باتوجه به اهمیت نقش هنر، به کارگیری تکنیکهای تئاتر تا چه میزان می‌تواند بر علائم اختلال طیف اتیسم دراین افراد موثر باشد.