کتاب توسعه و طراحی شهری کم تاثیر نشر انتشارات مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران

بیشترین جمعیت جهان در حال حاضر در مناطق شهری و حومه ها زندگی می کنند. رشد بسیار سریع جمعیت سبب افزایش چند برابری فعالیت های انسانی در مناطق شهری و گسترش استفاده از زمین به منظور توسعه و ساخت سکونتگاه های شهری شده است. با افزایش جمعیت و توسعۀ شهرسازی شدیدترین حالت مدیریت فعالانۀ تغییر پوشش و کاربری زمین به وجود آمده و انسان منابع طبیعی را در راستای منافع خود مدیریت کرده است.

انسان با اعمال تغییرات در محیط طبیعی و فضاهای موجود و به هم خوردن تعادل اکولوژیکی و همچنین، جایگزینی پوش شهای طبیعی با ساختارهای انسان ساخت موجب از دست رفتن پوشش گیاهی و خاک شده است. پوشش گیاهی و خاک های سطحی برداشته می شوند تا ساختمان ها، جاده ها و دیگر زیرساخت های شهری ساخته شوند.

قسمت عمدۀ زیرساخت های شهری را فضاهای مصنوع شکل می دهند. کرمونا(۲۰۱۰(در کتاب خود، فضای عمومی معاصر؛ نقد و طبقه بندی آن، این زیرساخت ها را به عنوان فضاهای منفی معرفی می کند. فضاهای منفی بیشتر شامل فضاهای حرکت)مانند جاده های اصلی، بزرگراه ها و...(و فضاهای خدماتی)مانند پارکینگ خودروها(هستند.

این در حالی است که فضاهای طبیعی مانند)رودخانه ها و دیگر بسترهای طبیعی(و فضاهای مدنی )مانند خیابان ها و میادین؛ و فضای باز عمومی مانند پارک ها، باغ ها، اماکن عمومی، پارک های جنگلی و...(بخش مهمی از فضاهای مثبت را تشکیل می دهند.