کتاب کفش‌ باز نشر یوشیتا

فیلیپ همپسون نایت زادۀ ۲۴ فوریه ی ۱۹۳۸ در اورگن، بنیان‌گذار شرکت لوازم ورزشی نایک و همچنین مالک شرکت فیلم‌سازی موشِن لایکا است.

او موفق به أخذ مدرک کارشناسی از دانشگاه اورگن و کارشناسی ارشد از یکی از بهترین دانشکده‌های تجارت و اقتصاد استنفورد شد. وقتی که دانشجوی کارشناسی ارشد بود یکی از استادانش از آنها خواست مقاله‌ای با موضوع راه‌اندازی کسب و کارهای جدید بنویسند. همان جا بود که ایدۀ اولیۀ تأسیس نایک در ذهن نایت جرقه خورد. بعد از گذشت مدت کوتاهی از فارغ التحصیلی‌اش، تصمیم گرفت ایده‌اش را به اجرا درآورد. گرچه پدرش چندان با او موافق نبود با این حال او با همین هدف راهی کشور ژاپن شد، زیرا فکر می‌کرد می‌توان در ژاپن با هزینۀ کمتر کفش‌های بهتری تولید کرد.

در ژاپن به کارخانۀ اونیتسوکا تولید کنندۀ کتانی تایگر رفت و با مدیران آنجا ملاقات و گفتگو کرد. وقتی مدیران آنجا از نایت دربارۀ شرکتش پرسیدند اولین جوابی که به ذهنش رسید را به زبان آورد و خود را صاحب شرکت روبان آبی معرفی کرد درحالی که اصلاً چنین شرکتی وجود خارجی نداشت.

نایت قصد داشت مدیران تایگر را راضی کند تا از طریق شرکت او، آنها محصولات‌شان را به آمریکا صادر کنند. او حتی هزینۀ اولین سفارشش از کارخانۀ اونیتسوکا را هم نداشت و از پدرش مقداری پول قرض گرفت. زمانی که سفارش‌هایش رسیدند چند جفت از آن کفش‌ها را برای بیل باورمن فرستاد. باورمن مربی سابق دو و میدانی‌اش بود و نایت همیشه شیفتۀ نوآوری‌های او در ورزش بود. باورمن، بعد از دیدن کفش‌ها بی‌معطلی شراکت با نایت را پذیرفت. هرکدام از آن‌ها پانصد دلار سرمایه‌گذاری کردند و شرکت روبان آبی را تأسیس کردند. کار این شرکت در ابتدا با دویست جفت کفش شروع شد. اوایل، نایت کفش‌ها را پشت ماشینش می‌گذاشت و برای فروش آنها مسافت‌های زیادی را طی می‌کرد. با تلاش‌های فراوانی توانست آنها را به فروش برساند. زمانی که میزان فروش آنها به سه میلیون دلار رسید تصمیم گرفت کفش‌های مخصوص خودشان را طراحی کند. نام نایک را که در زبان یونانی به معنای پیروزی بود به عنوان برندشان انتخاب کرد و لوگوی آن را نیز خانمی که دانشجوی رشتۀ هنری بود، طراحی کرد. نایت به تدریج به کمک همسرش پنی، دوستان و کارمندانش توانست کمتر از ده سال صنعت تولید کفش ورزشی را در دست بگیرد و برند نایک را به یکی از معروف‌ترین برندهای جهانی تبدیل کند.

ماحصل آموخته‌هایم را تقدیم می‌کنم به آنان که مهر آسمانی‌شان، آرام‌بخش آلام زمینی‌ام است.