کتاب سمفونی کفش ها نشر کتاب سده

فیل نایت، مؤسس برند ورزشی نایکی: «دوست دارم به بهترین جوان‌ها، به سنت‌شکن‌ها، مبتکرها و شورشی‌ها خبر بدهم که همه‌ی آن‌ها در پشتشان یک نقطه‌ی هدف‌ دارند که دیگران می‌توانند به سویش تیراندازی کنند. هر چه این جوان‌ها در مسیرشان جلوتر می‌روند و بهتر می‌شوند، این هدف بزرگ‌تر می‌شود. این نظر شخصی من نیست؛ قانون طبیعت است.»

درباره کتاب سمفونی کفش‌ها

کتاب «سمفونی کفش‌ها» Shoe Dog: A Memoir By The Crator Of Nike نوشته‌ی «فیل نایت» در سال 2016 منتشر شد. این کتاب داستان برند معروف نایکی است که در حال حاضر به یکی از بزرگ‌ترین تولیدکننده‌های پوشاک و لوازم ورزشی در جهان تبدیل شده است. نایک از رقیبان برند ورزشی آدیداس آلمانی است و در سراسر جهان طرفداران زیادی دارد. این برند ورزشی تاریخچه‌ای درس‌آموز دارد و بسیار مناسب و خواندنی برای افراد فعال در حوزه‌های تجارت و کسب‌وکار است. «فیل نایت» در کتاب «سمفونی کفش‌ها» از تمامی فرازوفرود‌های مسیر شکل‌گیری برند نایکی صحبت می‌کند و از همکاری‌اش با ورزشکاران، بازیگران‌ هالیوود و افراد فعال در حوزه‌ی تبلیغات صحبت می‌کند. این کتاب پس از انتشار به یکی از آثار پرفروش نیویورک‌تایمز تبدیل و به زبان‌های گوناگون ترجمه شد.

درباره فیل نایت

«فیلیپ همپسون نایت» Philip Hampson Knight مؤسس و بنیان‌گذار برند جهانی نایک در ۲۴ فوریه سال ۱۹۳۸ به دنیا آمد. او تحصیلات دانشگاهی‌اش را در دانشگاه اورگان و دانشکده بازرگانی استنفورد دنبال کرد و در آن زمان عضو تیم دو دانشگاه بود. او پس از پایان تحصیلاتش به ژاپن سفر کرد و با «مارک تایگر» تولیدکننده‌ی کفش‌های تایگر دیدار کرد. «فیل نایت» توانست امتیاز پخش کفش‌های تایگر در غرب آمریکا را به دست آورد و کفش‌های مرغوبی را وارد آمریکا کند. فاصله‌ی زیاد بین ژاپن و آمریکا سبب شد ارسال اولین کفش‌ها یک سال طول بکشد و این موضوع سبب شد «فیل نایت» به ایده‌های دیگری درزمینه‌ی تولید کفش فکر کند. او با بیل بورمن (Bill Bowerman)، مربی معروف تیم دو شریک شد و شرکت  محصولات ورزشی روبان‌های آبی (Blue Ribbon Sports) را تأسیس کرد. آن‌ها براساس نیازهای ورزشکاران طراحی و تولید کفش مرغوب و باکیفیت را دستور کار خودشان قرار دادند و پس از چند سال به یک شرکت بزرگ تبدیل شدند. آن‌ها نام شرکتشان را به نایکی (NIKE) که نام خدای پیروزی در یونان است، تغییر دادند و خط‌های تولید تجهیزات و پوشاک ورزشی هم راه‌اندازی کردند. «فیل نایت» در حال حاضر به‌عنوان یکی از چهره‌های سرشناس اقتصادی و تأثیرگذار آمریکا شناخته شده است. او در ژانویه سال ۲۰۱۸ بیست و هشتمین فرد ثروتمند جهان معرفی شد در حالی که فعالیت تجارتش را تنها با پانصد دلار شروع کرده بود.

ترجمه کتاب سمفونی کفش‌ها به زبان فارسی

کتاب «سمفونی کفش‌ها» نوشته‌ی «فیل نایت» را انتشارات سده با ترجمه‌ی «علیرضا پارسائیان» و «نیلوفر خوش‌زبان » در سال 1395 منتشر کرده است که در همین صفحه از فیدیبو برای خرید و دانلود موجود است. این اثر معروف بانام‌های «کفش فروش پیر» و «کفش باز» هم به فارسی ترجمه شده است.

در بخشی از کتاب سمفونی کفش‌ها می‌خوانیم

با آن همه تلاش، چطور ممکن بود موفق نشویم؟ راستی، دیو دیویس، ورزشکاری که از دانشگاه کالیفرنیای جنوبی در رشته‌ی پرتاب وزنه فعالیت می‌کرد، روز اول مسابقات به فروشگاه آمد و اعلام کرد نه آدیداس و نه پوما، هیچ‌کدام، محصولاتشان را به‌رایگان در اختیارش نگذاشته‌اند. بنابراین باکمال میل حاضر است کفش‌های ما را به پا کند. دیو در مسابقات به مقام چهارم رسید. هورا! از آن مهم‌تر، دیو فقط کفش‌های ما را نپوشید، در یکی از رقابت‌ها بعد از پرتاب وزنه در حالی که تی‌شرت پنی را به تن داشت مثل رقصنده‌ای در حال والس دور خودش چرخید. اسمش پشت تی‌شرت چاپ شده بود (مسئله این بود که قدوقواره‌ی دیو با تی‌شرت‌های ما چندان جور نبود. دیو کم‌وبیش شکم داشت، تی‌شرت‌ها برایش تنگ بودند و شکمش بیشتر توی چشم می‌زد. باید این را یادمان نگه می‌داشتیم: یا سراغ ورزشکارهای ریزه میزه برویم، یا تی‌شرت‌های بزرگ‌تری تولید کنیم).

دو نفر از ورزشکارانی که به دور نیمه‌نهایی صعود کردند هم کفش‌های میخ دار ما را به پا داشتند. یکی از این دو نفر کارمند خودمان بود جیم گورمن که در دوی 1500 متر رقابت می‌کرد. به گورمن گفتم وفاداری را به‌حداعلا رسانده. کفش‌های میخ دارمان آن‌قدرها هم باکیفیت نبود. اما گورمن اصرار داشت همه جوره با شرکت‌ همکاری کند. در آن ماراتن دونده‌های نایک پوششی داشتیم که به مقام چهارم، پنجم، ششم و هفتم رسیدند. فوق‌العاده نبود، اما بهتر از هیچی بود.

البته مهم‌ترین رویداد مسابقه‌ها روز آخر اتفاق افتاد، در دوئل میان پری فونتین و جورج یانگ، قهرمان المپیک. تا آن روز، همه‌ی مردم دنیا پری فونتین را بانام پری می‌شناختند؛ پری در عالم دوومیدانی فراتر از یک پدیده بود؛ یک فوق ستاره به شمار می‌رفت. از زمان جسی اونز به این طرف، پری بزرگ‌ترین قهرمان دوومیدانی در سراسر آمریکا بود. خبرنگارهای ورزشی هميشه او را با جیمز دین و میک جگر مقایسه می‌کردند، و بنا به نظر خبرنگار مجله‌ی دنیای دونده‌ها، پری فقط و فقط با محمدعلی قابل‌مقایسه بود. یعنی در این حد شخصیت تأثیرگذار و متبکری بود.

اما به اعتقاد من این مقایسه‌ها برای توصیف پری کافی نبود. بری شبیه هیچ‌یک از ورزشکارهای این سرزمین نبود، گرچه نمی‌شود به‌راحتی توضیح داد چرا با بقیه فرق داشت. من مدت‌های زیادی روی او مطالعه کرده بودم، ستایشش کرده بودم، و از جذابیتش حیرت کرده بودم. بارها از خودم می‌پرسیدم چه چیزی موجب این علاقه‌ی قلبی مردم و خود من به پری شده.