کتاب ما شروعش می‌ کنیم نشر امید آینده

از وقتی که امرسون به دنیا آمده، من و رایل وضعیت غیر متعارفی داشته‌ایم. گمان نکنم زوج‌های زیادی همزمان با تولد نوزادشان برای طلاق پرونده تشکیل بدهند.

درست است که از رایل آزرده خاطرم چون عامل پایان زندگی مشترکان بوده اما نمی‌خواهم مانع از پیوند عاطفی او با دخترمان بشوم، تا جایی که بتوانم با او کنار می آیم، زیرا کار پرمشغله‌ای دارد. حتی گاهی امرسون را به محل کار رایل میبرم که در وقت ناهار پدرش را ببیند.

او همچنین از قبل از به دنیا آمدن امرسون کلید خانه‌ام را داشت. چون تنها زندگی می‌کردم و میترسیدم وقت زایمان فرا برسد و لازم باشد او به آپارتمان دسترسی داشته باشد کلید را به او داده بودم اما رایل پس از تولد امی کلید را پس نداد. هر چند مدتی است که می‌خواهم کلید را از او بگیرم. او گاهی اوقات در موارد نادری از آن استفاده می‌کند. اوقاتی که تا دیروقت جراحی دارد و صبح بعدش وقتی من سر کار هستم، وقت زیادی دارد که با امی بگذراند. برای همین است که کلید را پس نگرفته‌ام. اخیراً او از کلید برای آوردن امی به خانه استفاده می‌کند.

درست قبل از این که مغازه را ببندم رایل به من پیام داد و گفت چون امی خسته است، او را به خانه‌‌ی من می‌برد تا بخواباندش. اینکه اخیراً زیاد از کلید استفاده می‌کند باعث می‌شود به این فکر کنم که آیا رایل واقعا میخواهد فقط و فقط با امی وقت بگذراند.

بالأخره به آپارتمانم میرسم، در ورودی باز است. رایل در آشپزخانه است. با شنیدن صدای بسته شدن در ورودی به من نگاه می‌کند.

پاکتی از غذای تایلندی محبوبم را در دست گرفته است و می‌‌گوید: «شام گرفته‌ام، غذا که نخورده‌ای؟»