کتاب اصلا به حرف هایم گوش نمی کنی! کیت مورفی نشر راوشید

در این کتاب بر اهمیت گوش دادن تأکید شده و اظهار تأسف از این بابت که با چنین فرهنگی که به وجود آمده، بخت و اقبالی که از گوش دادن نصیب‌مان می‌شود را از دست می‌دهیم. من به‌عنوان روزنامه‌نگاری که با خیلی‌ها مصاحبه کرده‌ام، از برندگان جایزه نوبل گرفته تا کودکان بی‌خانمان، با وجود این‌که شنونده‌ای حرفه‌ای محسوب می‌شوم نیز بعضی وقت‌ها کم می‌آورم. از این رو کتاب حاضر می‌تواند راهنمایی برای بهبود مهارت‌های گوش کردن باشد. برای نوشتن این کتاب، دو سال از بهترین لحظات عمرم را صرف مطالعه در زمینۀ پژوهش‌های دانشگاهی مرتبط با گوش دادن، فرآیندهای بیومکانیکی و عصب‌شناسی کردم، همچنین به بررسی اثرات روحی و روانی آن پرداختم. در حافظۀ جانبی رایانه‌ام صدها ساعت مصاحبه با افرادی از شهر بویسی در ایالت آیداهو گرفته تا پکن وجود دارد که در آن یا جنبه‌های مختلف گوش دادن مورد مطالعه قرار گرفته و یا کسانی که کارشان مثل من گوش دادن است، از جمله مأموران مخفی، کشیش‌ها، روانشناسان، پیشکاران، مذاکره‌کنندگان، آرایشگران، مراقبان پرواز و ترافیک هوایی، تولیدکنندگان برنامه‌های رادیویی و ناظران گروه‌های کانونی؛ یعنی گروه‌هایی که برای پژوهش و مصاحبه در نظر گرفته می‌شوند. همچنین از داناترین افراد گرفته تا مشهورترین آنها، با همه مصاحبه کرده‌ام، با هنرمندان و بازیگران، دانشمندان، نویسندگان، اقتصاددانان، ورزشکاران حرفه‌ای، کارآفرینان، سرآشپزها، طراحان مد، مدیران، سیاستمداران و رهبران مذهبی؛ از آنها پرسیده‌ام که گوش کردن چه معنایی برای آنها دارد، بیشتر چه زمانی تمایل به گوش کردن دارند، چه احساسی دارند وقتی شخصی به حرف‌های آنها گوش می‌دهد و اگر گوش شنوایی برای حرف‌هایشان نباشد، چه احساسی خواهند داشت؟ افزون بر این با افرادی صحبت کرده‌ام که به طور اتفاقی در هواپیما، اتوبوس یا قطار در کنارم نشسته‌اند یا در رستوران، مهمانی شام، بازی ورزشی، فروشگاه مواد غذایی یا در حالی که بیرون برای پیاده‌روی رفته‌ام با من روبرو شده‌اند. بنابراین برخی از ارزشمندترین دیدگاه‌‌‌‌هایم در مورد گوش کردن از حرف‌های آنها سرچشمه می‌گیرد. با مطالعۀ این کتاب، همچون من کشف خواهید کرد که معنای گوش کردن فقط این نیست که حرف‌های آدم‌ها را بشنویم، بلکه چیزی فراتر از شنیدن صرف و مستلزم توجه به چگونگی بیان حرف‌های آنهاست؛ حالات و رفتار آنها هنگام سخن گفتن چگونه است، در چه زمینه‌ای و چگونه صحبت می‌کنند که حرف‌هایشان در ژرفای وجود شما طنین‌انداز می‌شود و به دلتان می‌نشیند. موضوع فقط این نیست که وقتی شخصی حرف می‌زند، بی‌حرکت و بی‌روح بایستید و به حرف‌هایش گوش بدهید. بلکه کاملاً برعکس، بخش عمدۀ گوش دادن به شیوۀ واکنش‌تان مربوط می‌شود، این‌که چگونه افکار کسی که با شما حرف می‌زند را به صراحت و روشنی بازخورد می‌دهید و در ارتباط با آن، افکار خودتان را بازتاب می‌دهید و بیان می‌کنید. با خوب گوش دادن و تأمل نسبت به آنچه می‌شنوید می‌توانید درک خود از آدم‌ها و دنیای پیرامون‌تان را دگرگون کنید، مسئله‌ای که مطمئناً تجربه و وجودی غنی‌تر به شما می‌بخشد. بدین ترتیب درک بیشتری پیدا می‌کنید و روابط معناداری شکل می‌دهید. به هر حال گوش کردن کاری‌ است که هر روز انجام می‌دهید یا شاید هم نمی‌دهید. هرچند ممکن است گوش کردن را سرسری بگیرید، اما این‌که چقدر خوب گوش می‌دهید، به چه کسی گوش می‌دهید و تحت چه شرایطی گوش می‌دهید موجب شکل‌گیری و تعیین مسیر زندگی شما در جهت نیک‌بختی یا نگون‌بختی می‌شود. اگر بخواهیم از دیدگاه گسترده‌تری به این مسئله نگاه کنیم، آنچه در مجموع می‌شنویم، عمیقاً از نظر سیاسی، اجتماعی و فرهنگی زندگی ما را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هر یک از ما محصول آنچه هستیم که در زندگی کاشته‌ایم و بر روی آن تمرکز و توجه داشته‌ایم. از صدای آرامش‌بخش مادر گرفته تا زمزمۀ محبت‌آمیز معشوق، راهنمایی مربی، توصیۀ سرپرست، هدایت پیشوا و طعنه‌های رقیبمان، همه و همه زندگی‌‌‌‌مان را شکل می‌دهند. ضعف در گوش کردن، چه آگاهانه باشد و چه ناآگاهانه، درک ما از جهان را محدود می‌کند و با چنین محدودیتی نمی‌توانیم به نحو احسن قابلیت‌هایمان را به کار ببندیم. -بخشی از مقدمه-