کتاب مدیریت سازمانی در بحران پسا همه گیری ادواردو ماچادو نشر نمای علم

یکی از تأثیرات همه‌گیری کووید-۱۹ که در سال ۲۰۲۰ بیشتر نقاط جهان را تحت تأثیر قرار داد، «قرنطینه» کسب‌وکارها و تغییر سریع، گاهاً یک شبه کار، از «دفتر» به «خانه» بود. البته برای بسیاری از مردم، کار از خانه (دورکاری) امکان پذیر نیست - خانه‌ها را نمی‌توان ساخت، از جاده‌ها نمی‌توان نگهداری کرد، از ساکنان خانه نمی‌توان مراقبت کرد، مردم نمی‌توانند عمل جراحی داشته باشند، و زباله‌ها نمی‌توانند توسط افرادی که در خانه کار می‌کنند پاکسازی شوند. اما برای بسیاری از کارکنان اداری و برای بسیاری از افراد دیگر، دورکاری برای چندین دهه یک فرصت ‌راهبردی بوده است. این واقعیت که مورد توجه قرار نگرفته بود تا حدودی نشان دهنده این واقعیت است که کار یک فعالیت اجتماعی است (بعضی از کارها در گروه بهتر انجام می‌شود و مردم از ملاقات با همکاران، مشتریان و دیگران لذت می‌برند)، اما احتمالاً بیشتر، دیدگاه بسیاری از مدیران را منعکس می‌کند که اگر می‌خواهند کارکنان خوددرا کنترل کنند باید بتوانند آنها را ببینند و ملاقات کنند. همه گیری، دورکاری را تسریع کرد. یکی از حوزه‌های کاری که پیامدهای مهمی برای جوامع، مشاغل و افراد دارد، آموزش است و تمرکز ویژه ما در اینجا، آموزش دانشگاهی است. مثال ما از انگلستان گرفته شده است. در انگلستان، در سطح اجتماعی، آموزش عالی، تقریباً نیم میلیون نفر را به کار می‌گیرد و درآمد سالانه بیش از ۴۷.۰ میلیارد پوند ایجاد می‌کند (هسا, ۲۰۲۰)، آموزش رهبران آینده و نگهداری از تحقیقات مهم، از جمله آزمایشگاه‌هایی که واکسن‌های مورد نیاز، برای غلبه بر کووید-۱۹ ایجاد کرده‌اند. در سطح کسب‌وکار، دانشگاه‌ها کارکنان ماهر و آگاه مورد نیاز کسب‌وکارها را آماده می‌کنند و برای بسیاری از سازمان‌هایی که با دانشگاه تعامل دارند، کار فراهم می‌کنند. در سطح فردی، دانشگاه‌ها مستقیماً بر شانس زندگی و آینده نیمی از جمعیت بریتانیا تأثیر می‌گذارند.