معرفی، خرید و دانلود کتاب نشانه شناسی استعاره و مجاز در درام

معنی دار بودن مهم ترین و برجسته ترین ویژگی فیلم و تئاتر می باشد. اگر این دو هنر قبل از هر چیز و در تمامیت خود معنی دار نبودند، این پژوهش فاقد موضوع بود. حتی وقتی می خواهیم تاثیر طبیعی بودن فیلم را به نقد و تحلیل بکشیم، ساز و کارهایی را که چنین تاثیری را پدید می آورند را توضیح می دهیم، در نظر گرفتن واقعیت معنا اجتناب ناپذیر است. فیلم رونوشت دقیق واقعیت نیست و نمی تواند باشد، بلکه شبیه گفتاری چند بعدی است، اما چگونه می توان توهم واقعیت را به نقد کشید، بی آنکه واقعیت این توهم را درک کنیم؟ هدفِ نوع خاصی از تحلیل فیلم، کشف رمزگانی است که در فراسوی ظاهر فیلم نهفته است. اما باید بدانیم که این رمزگان، با رمزگان نظام زبان متفاوت است. آن چه مطالعات فیلم و تئاتر را در مواجهه با زبان شناسی می بیند، بی شک زبان با مفهوم و کارکرد "کلامی" نبوده است چرا که سینما از ابتدای تولدش کلام نمی گشاید اما حرف می زند، بازتولید عکس گونه ای واقعیت که معنا دار، دلالت جو و تاویل پذیر بوده است، اما بی کلام. کریستین متز می گوید: باید بفهمیم فیلم ها چگونه فهمیده می شوند. یا بیل نیکولز اظهار می دارد، باید تصاویر جهان را به صورت گفتاری درباره ی جهان بفهمیم. در مورد تئاتر هم علاوه بر گونه های مختلف نمایش بی کلام یا آوایی، در سایر نمونه های همراه با دیالوگ، می توان نمونه هایی یافت که کلام از آنها حذف شده است اما در این موارد هم به شرحی که رفت، مطالعات زبانشناختی قابل بررسی و تامل است. مفهوم "دستور فیلم"، معمولا به رابطه ای اشاره می کند که در تماس بین زبان شناسی و فیلم به مسئله ای اساسی تبدیل شده است؛ یعنی بررسی دلالت فیلمی از طریق روایت شناسی و نظریه ی گفتمان، نه بر مبنای تصویر منفرد به عنوان واحد دلالت گر. لئو اسپیتزر به درستی یادآور شده است: "هرچند زیبایی با سرپیچی از ضابطه ها و قاعده ها به دست می آید، یعنی تجاوز به حریم قاعده ها و انحراف از آنهاست، اما باید دانست که هر شکل سرپیچی از ضابطه ها موجد دستاوردی زیبایی شناسیک نخواهد شد." اشکال گوناگون ابهام نحوی، آوایی، و معناشناسیک را می توان متصور شد که به هیچ رو در حکم کارکرد زیبایی شناسیک پیام نیستند. هرچند ابهام شگرد بسیار مهمی است، اما هر گونه ابهام زاینده ی کارکردی هنری نیست. اثر هنری باید بتواند با شکستن رمزگان و گذر از سنت ها و قاعده های پذیرفته شده، جهان خود را بیافریند. آشنایی زدایی آن سان که فرمالیست های روسی و به ویژه ویکتور شکلوفسکی مطرح می کردند، حرکت به سوی متن است، نه به سوی متنی بی قاعده. به جای آنچه گیرنده پیام بارها تجربه کرده است و با آن آشناست، فرستنده (مولف) نشانه ها را به شیوه ای نامنتظر به کار می برد، چنانکه در گام نخست شناخت موضوع ناممکن و یا بسیار دشوار شود. اما هدف اصلی "شناخت به شیوه ای تازه است" و نه انکار ضرورت شناخت.