کتاب مثنوی حسن جهانگیر غیاث الدین منصور ریاضی ورامینی رازی نشر امید رهاوی

جهانگیرنامه مهم ترین و نخستین کتابی است که توسط یک پادشاه و به صورت واقعه نویسی روزانه به زبان فارسی نوشته شده است. جهانگیر در این کتاب به جز شرح وقایع سلطنت خود، اطلاعات بسیار مفیدی درباره ی پادشاهان پیشین، طول و عرض جغرافیایی هر منطقه، آب و هوا، نوع محصولات کشاورزی، آداب و رسوم، طرز زندگی مردم و اطلاعات ادبی و فرهنگی ارائه کرده است. این کتاب نمونه ی بارزی از تسلط جهانگیر بر زبان فارسی است. او بر خلاف سبک نگارش دوره ی خود، نثری ساده و روان داشت و در این کتاب از به کار بردن لغات عربی و ترکی خودداری می کرد و به جای آن ها لغات و اصطلاحات محلی به کار می برد تا فهم آن برای مردم آسان باشد، روشی که بعدها مورد تقلید نویسندگان دیگر قرار گرفت و تاثیر بسیاری در ساده نویسی داشت. داستان زندگی نورجهان و شیفتگی جهانگیر شاه یکی از جاودان ترین داستان های عشق و عاشقی در شبه قاره ی هند است.«داستان عشق و دلدادگی این دو قرن هاست که جزء فرهنگ بومی (فولکلوریک) هند قرار گرفته و اشعار، آوازها، نمایشنامه ها و فیلم های بسیار بر اساس این مضمون دل انگیز تولید شده است.