کتاب در دفاع از فهم آلبر کامو نشر چشمه

سی‌ و چهار متن در این کتاب کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. این‌ها متونِ سخنرانی‌هایی هستند که از آلبر کامو در دست داریم. کتاب با متن پیاده‌شده‌ی سخنرانیِ کوتاه او در مراسم شام الجزایری‌ها (سیزدهم نوامبر ۱۹۵۸، پاریس) به پایان می‌رسد؛ این متن پیش از این در جایی منتشر نشده بود. تمام این سخنرانی‌ها، جز سخنرانی او در باب «فرهنگ نوِ مدیترانه‌ای» در سال ۱۹۳۷، پس از جنگ ایراد شده‌اند. شهرت این رمان‌نویس، جستارنویس، نمایش‌نامه‌نویس و سرمقاله‌نویس باعث شده بود که در فرانسه، و همین‌طور در دیگر کشورها، پیوسته مشتاق و منتظرِ دیدگاه‌های او در باب اوضاع جهان و آرای مطرح روزگار باشند. بااین‌حال، آلبر کامو با خطابه میانه‌ای ندارد و این کار لاجرم او را در معرض این خطر قرار می‌داده است که در باب موضوعاتی اظهارنظر کند که در آن‌ها نه تبحری در خود می‌دیده و نه مشروعیتی. خود در ۱۹۴۶ می‌گوید: «سن‌وسال بنده به سخنرانی نمی‌خورد.» با وجود تردیدهایش، این سخنرانی‌های عمومی یکی از اَشکال تعهد او و سهم او از مبارزه و اظهارنظر است.