آمریکا پس از جنگ جهانی دوم و اعلان جنگ اتمی به تمام بشریت و تاریخش، حتی لحظه‌ای دست از تخریب جهان دست برنداشته است؛ آمریکا، جنگ کره، ویتنام، خلیج، عراق و افغانستان و... را به تنهایی به‌راه انداخته و در کنارش با افتخار در صدر بزرگ‌ترین تولیدکننده‌ی گازهای گلخانهای جهان نشسته است! بی‌دلیل نیست که عجیب‌ترین ماجراهای جنایی تاریخ در این کشور ممکن شده؛ آمریکا، کشوری‌ست که شیاطین در شکل‌های مختلف در جغرافیای آن بازتولید و تکثیر می‌شوند! هجوم تلویزیون و گسترش سینمای تمام رنگی، ابزاری بود که هالیوود با آن تصاویر خوش و خرمش را از دهه‌های پنجاه و شصت القا کرد، درحالی‌که شیاطین در خیابان‌ها درحال کشتار بودند؛ فقط کافیست به پرونده‌‌های سه چارلز – چارلز منسون، چارلز استارک‌ودر و چارلز اشمیت – مراجعه کنیم و دریابیم که چه‌گونه این کشور هم‌زمان که در کره، ویتنام و... درحال کشتار بود، شهروندانی هم تربیت کرد که درون خودش پیشه‌شان کشتن بود! کتاب «مشاهیر مرگ: آدم‌کش شاعر» روایت «هارولد شکتر» درباره‌ی یکی از سه چارلز قاتل است؛ چارلز اشمیت، مشهور به اسمیتی یا همان «فلوت‌زن توسان». اسمیتی، یکی از همان مردان جذاب برساخته‌ی جامعه‌ی آمریکایی بود که در خیابان‌ها و میخانه‌ها راه می‌رفت و موعظه‌گرانه دختر و پسرهای نوجوان را دور خودش جمع کرده و درنهایت آدم می‌کشت! کتاب، با واکاوی زندگی اسمیتی، هم وقایع‌نگاری دقیق و جذابی‌ست از زندگی یک آدم‌کش، هم روایت‌گر شرایط جامعه‌ای‌ست که کودکان بی‌گناه را تحویل گرفته و آدم‌کش تحویل می‌دهد. آدم‌کش شاعر، ناداستان تکان‌دهنده‌‌‌ی شکتر درباره‌ی اسمیتی‌ست، قاتلی زنجیره‌ای که برای دختران نوجوان شعرهای عاشقانه می‌نوشت!
لبخندم پاک نمیشد حین خوندن واقعا تینیجر ها جنگ جهانی هم راه بندازن کمدی میشه چه برسه اکیپ خلاف تاسیس کنن. شما تصور کن یه جوون که آرایش میکنه موهاشو مژه هاشو مشکی میکنه خال مصنوعی برا خودش میزاره کاپشن چرم میپوشه الویس پرسلی مناطق بنگ زده میشه و تبدیل میشه کراش یه گله نوجوون سرکش و نچسب آمریکایی و شروع میکنه به جرم و جنایت علیه یه سری دختر بیچاره. به نظرم این داستان ارزش اینکه شکتر کتابش کنه رو نداشته چون اسمیتی اصلا قواره و کاریزمایی نداره برای اینکه توی ذهن بمونه عتیقه تر از این حرفاست هنوز کتاب تموم نشده یادت میره اسمش اسمیتی بود یا اسموتی تا این حد. یه چیز دیگه هم بود این طالع جمعی بخشی از دختراست انگار بین ده تا پسر خوب دنبال نفر یازدهمی که بد باشه میگردن فقط ظاهر رو میبینن. دو ستاره برای داستان کمه و سه ستاره هم زیاد. اما باز پیشنهاد میشه بخونید ضرر نداره.
مراقب باشیم دستای هم دیگه رو بگیریم.
