کتاب صوتی جاسوس اول شخص نشر نوین کتاب

سم شپارد نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر است او در یک خانواده نه چندان سطح بالا در پنجم نوامبر ۱۹۴۳ در آمریکا به دنیا آمد. او ابتدا در رشته دامداری تحصیل کرد و سپس به طور ناگهانی با هنر آشنا می‌شود. آشنایی با آثار ساموئل بکت مسیر زندگی‌اش را به کلی تغییر می‌دهد. او برای فعالیت در تئاتر به نیویورک رفت و در آن‌جا درس تئاتر خواند سپس در دهه شصت میلادی اولین نمایشنامه خود را نوشت. شپارد در سال ۱۹۷۹ جایزه پولیتزر بهترین نمایشنامه را برای نمایش‌نامه کودک مدفون به دست آورد. او در عرصه سینما نیز موفقیت‌هایی کسب کرد. بازیگری سم شپارد در مقام یک هنرمند، شاید کمتر شناخته شده باشد؛ او گرچه هیچ‌وقت بازیگر نقش اول فیلم‌ها نبود اما هر بار نقشش را به بهترین نحو ارائه کرد. سم شپارد در اواخر عمرش دچار بیماری لوگهریگ می‌شود و کتاب جاسوس اول شخص آخرین نوشته اوست. کتاب «جاسوس اول‌شخص» نوشته سم شپارد است او این کتاب را در روزهای اواخر عمرش و هنگامی که با بیماری لوگهریگ دست‌وپنجه نرم می‌کرد نوشت. بیماری لوگهریگ به‌گونه‌ای است که ارتباط او با بدنش را قطع کرده اما با وجود ازکار‌افتادگی ماهیچه‌های بدنش، مغزش همچنان فعال است و موقعیت و شرایط اطرافش را به خوبی درک می‌کند و به آن آگاهی دارد. سم شپارد نوشتن کتاب جاسوس اول‌شخص را در سال ۲۰۱۶ آغاز کرد. نسخه اول را با خط خودش نوشت و زمانی‌که قادر به کار کردن با ماشین تحریر نبود بخش‌هایی از کتاب را ضبط کرد و خانواده‌اش صداهای ضبط شده را پیاده کردند. وقتی ضبط کردن صدا هم دشوار شد، شروع کرد به دیکته صفحات باقی‌مانده کتاب. دوست قدیمی سم، پتی اسمیت در ویرایش دست‌نوشته‌ها به او کمک کرد. سم به همراه خانواده‌اش کتاب را بازبینی کرد و نسخه آخر کتاب را چند روز پس از مرگش در بیست‌وهفتم جولای ۲۰۱۷ به خانواده‌اش دیکته کرد. او با نوشتن این کتاب که آخرین یادگاری اوست به ما نشان داد چطور می‌شود تا اخرین لحظات زندگی هنرمندانه زیست و برای خلق اثری تا پای جان تلاش کرد. این کتاب، کوتاه اما به‌شدت عمیق است. بخش‌هایی از این داستان به شیوه سوم شخص، و در بخش‌هایی به شیوه اول شخص نوشته شده ‌است. نویسنده خود را به زبان سوم شخصی می‌بیند که در گوشه‌ای روی صندلی ننویی نشسته و منتظر پایان زندگی است. در جایی به شیوه اول شخص روایت شده، که نویسنده شرایطش را شرح می‌دهد. نیویورک تایمز درباره این کتاب نوشت: «تکان دهنده...شیطنتآمیز و عریانگر... وقتی این رمان کوتاه را در دست میگیرید، دارید به قلمروی اسطوره نزدیک میشوید، رمانی که حاشیههایی وسیع دارد، آنقدر وسیع که به کلمات فضا انعکاس میدهد... انعکاس آثار ساموئل بکت در سبک کمگو و پژواکهای فلسفی این کتاب دیده میشود...» - در بخشی از کتاب «جاسوس اول شخص» می‌شنویم: «ساعتی از روز بود که عاشقش بودم، ساعتی که آدم‌ها درباره‌اش آهنگ می‌نویسند، آن ساعت از روز که غروب به شب می‌رسد. گمانم بهش می‌گویند شفق و من دزدکی از جاده می‌گذشتم. دزدکی از کنار جاده می‌گذشتم به امید اینکه بتوانم گفت‌وگویی با آدمی پیدا یا پنهان شروع کند. من از جاده گذشتم. سه روز یک‌ریز باران می‌بارید...»