معرفی، خرید و دانلود کتاب اتاق مهمان

این‌بار دیگر واقعاً قصد داشت انجامش دهد. روی میز کنار تخت، یک لیوان و بطری سربستۀ برندی قرار داشت؛ اما نمی‌خواست مثل تمام دفعات قبل که واقعاً قصد انجام این کار را داشت، با کمک مواد شیمیایی فقط خودش را بی‌حس کند. در دستش نامه‌ای داشت که دلایل تصمیمش را در آن نوشته و شرح داده بود. در این سال‌ها ازاین‌دست نامه‌ها زیاد نوشته بود. بعضی‌هایشان کوتاه بودند و بعضی دیگر بلند. در بعضی رُک‌وراست سر اصل مطلب می‌رفت و در بعضی دیگر مهمل می‌بافت و به خواننده‌ای که معلوم نبود اهمیتی به محتوای نامه می‌داد یا نه، التماس می‌کرد درکش کند و برایش دل بسوزاند. و خیلی از نامه‌ها هم نصفه‌‌نیمه رها می‌شدند؛ زیرا وسط نوشتن‌ می‌فهمید واقعاً قصد انجام این کار را ندارد. اما این‌بار قصد انجام این کار را داشت. واقعاً چنین قصدی داشت. دوست نداشت به بالا نگاه کند، اما خودش را مجبور کرد سرش را بالا بیاورد و به طناب گره‌خورده خیره شود و بعد به صندلی زیر آن. حین عمل کردن طناب به وظیفه‌اش، چند دقیقه درد و وحشت در انتظارش بود و بعد جان از تنش درمی‌رفت. بیشتر مردم قدردان این چند دقیقه زجر پیش از مرگ بودند. و مرد در دوران جوانی‌اش مرگ‌های بسیاری را دیده بود. چند دقیقه زجر کشیدن که چیزی نبود. و طبق مطالعاتش، گویا در آن چند دقیقۀ آخر که از طناب آویزان می‌شد و اکسیژن به مغزش نمی‌رسید، آهسته‌آهسته در پوچی غوطه‌ور می‌شد. و همین را بیشتر از هر چیز می‌خواست. پوچی. در عمق خانه دوباره سروصدای بحث و جدل بلند شد. می‌توانست صدای جیغ زن و فریادهای مرد را بشنود. کاش از این کار دست برمی‌داشتند. چرا نمی‌توانستند چند دقیقه آرام بگیرند و سکوت را رعایت کنند تا با خیال راحت از این دنیا برود؟ دوباره در خانه سکوت برقرار شد. روی تخت نشست و بطری برندی را برداشت. اگر چند قلپ می‌نوشید اشکالی نداشت. این‌بار نیازی نبود که با نوشیدنی الکلی به خودش دل‌وجرئت بدهد. فقط می‌خواست کمی معده‌اش را گرم کند. یک لیوان پر ریخت و بعد درحالی‌که آن را سر می‌کشید، به طناب خیره شد.... -از متن کتاب-